Obory

Stan obecny

Do listopada 2015 roku mieścił się tu Dom Pracy Twórczej im. Bolesława Prusa.
W 2015 r. wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego spadkobierczyni Potulickich odzyskała rodzinny majątek. Użytkująca wówczas nieruchomość Fundacja Domu Literatury i Domów Pracy Twórczej zmuszona była opuścić dwór. Został on zamknięty nie tylko dla literatów, ale także dla gości. Na początku 2020 r. dwór w Oborach trafił w ręce Fundacji Rodziny Staraków, która planuje przeznaczyć go na cele publiczne. Obecnie trwa remont i można spojrzeć tylko zza płotu. (JB2024)

Historia

Historia pałacu sięga XVII wieku, kiedy to ówczesny właściciel miejscowego majątku Jan Wielopolski pobudował na miejscu wcześniejszego drewnianego pałacu murowany, barokowy pałac w latach 1681-1688. Budynek został wyposażony w łamany dach polski typu "krakowskiego?". Autorstwo projektu przypisywane jest Tylmanowi z Gemeren bądź jednemu z jego uczniów. Następnej przebudowy dokonała w roku 1785 ówczesna właścicielka pałacu Urszula Wielopolska. Zamieniono wtedy dach na mansardowy z facjatkami dekorowanymi rokokowymi opaskami. We wnętrzach dodano na sufitach profilowane gzymsy, wyremontowano kominki i obramienia drzwiowe, wymieniono plafon w jednym z pomieszczeń. Pracy tej podjął się malarz Szmuglewicz. Następni właściciele- rodzina Potulickich zleciła warszawskiemu architektowi Władysławowi Marconiemu dobudowanie kaplicy, przebudowanie wnętrz oraz dodanie na tylnej elewacji schodów prowadzących na piętro. Pałac w rękach Potulickich pozostawał aż do 1944 roku, kiedy to został przejęty przez Niemców w wyniku represji popowstaniowych. W roku 1965 zmarła ostatnia mieszkająca w pałacu spadkobierczyni majątku.

Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąta o regularnej bryle, parterowy, podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem mansardowym z dwoma symetrycznie umieszczonymi facjatkami, o połaciach krytych dachówką ceramiczną. Elewacja frontowa 9 osiowa z 3 osiowym pozornym ryzalitem środkowym, zwieńczonym trójkątnym szczytem, mieszczącym wejście główne, dekorowane piaskowcowym obramieniem i manierystycznym naczółkiem. Dekoracje okien z profilowanych opasek piaskowcowych oraz przerwanych trójkątnych naczółków nad okiennych. Przed wejściem podjazd dekorowany tralkową balustradą. Elewacja ogrodowa 11 osiowa w dolnej połaci dachowej symetrycznie rozmieszczone lukarny, w górnej para okien powiekowych.

Park

Park krajobrazowy z licznymi okazami starodrzewia oraz ze stawami.

Inne

Oficyna i stajnia zbudowane po poł. XIX w.
Zdjęcie 1979 Jarosław Dobrowolski