Ceranów

Historia

Dwór został wybudowany w roku 1877 dla Ludwika Górskiego. Projekt dla dworu przygotował Bolesław Paweł Podczaszyński. Na początku wieku XVI miejscowy majątek należał do Kataryny Pietruszkowej. W latach późniejszych wielokrotnie zmieniał właścicieli i należał kolejno do: Suchodolskich, Hornowskich, Bujalskich, Orłowskich, Czarneckich. W roku 1859 posiadłość przeszła w posiadanie Ludwika Górskiego- wybitnego działacza społecznego, politycznego i gospodarczego. Ten wybitny mąż stanu wykazujący się niezwykła aktywnością miał przemożny wpływ na życie społeczne w zaborze rosyjskim. Jeden z przywódców obozu ?białych? przed powstaniem styczniowym 1863 roku, prezes Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, członek Towarzystwa Kredytowego miasta Warszawy, autor kilkudziesięciu prac z kręgu rolnictwa. Kierował z ramienia fundatorów takich świątyń jak: kościół p.w. Wszystkich Świętych, św. Floriana, Zbawiciela w Warszawie, wybudował kościół w Ceranowie. Przeciwnik pańszczyzny, w polityce twardo stał przy swoich konserwatywnych poglądach. Jego żona Paulina z Krasińskich- córka kasztelana Królestwa Polskiego Józefa Krasińskiego, zmarła w roku 1893 roku. Ludwik Górski zmarł w 1908 roku i został pochowany w Ceranowie w miejscowym kościele. Dwór został zbudowany nieznacznie ponad miejscowością na osi kościoła znajdującego się po drugiej stronie. Nawiązano tym samym do tradycyjnego podziało boskiej i ziemskiej władzy pomiędzy którą rozgrywa się zwykłe życie w miejscowości. W końcu lat 20 tych XX wieku majątek należał do Józefa Górskiego i liczył 2600 hektarów. Obecnie w dworze mieści się szkoła. Budynek nie wzbudza większych zastrzeżeń jeśli chodzi o stan techniczny.

Opis

Dwór murowany z cegły i otynkowany, o regularnej bryle, w części korpusu głównego piętrowy, w części bocznych skrzydeł poprzecznych trójkondygnacyjny. Dwór został znacznie przekształcony po II Wojnie Światowej. Wejście poprzedzone parterowym gankiem filarowo-kolumnowym dźwigającym otwarty taras na wysokości piętra. Wystrój architektoniczny ograniczony do boniowania narożnego, profilowanych opasek okiennych oraz prostych naczółków nadokiennych w poziomie parteru, profilowanego gzymsu między kondygnacyjnego umieszczonego między parterem a pierwszym piętrem, gzymsu koronującego z matulami. Całość skomponowana w duchu klasycyzmu. W otoczeniu rozległy park częściowo zaniedbany.

Inne

Folwark, nr rej.: A-436 z 22.08.1994:
Obora I
Obora II
Spichlerz.
Dom ogrodnika.
Rządcówka.
2 ośmioraki.