Skatalogowanych zabytków: 11372
Zarejestruj się

Kraków - Prokocim

Województwo:małopolskie
Powiat i gmina:Kraków
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy, nr rej.: A-639 z 22.03.1983

Stan obecny

Dom zakonny augustianów.

Historia

Pałac w Prokocimiu

W połowie XVIII w. Prokocim stał się własnością rodziny Wodzickich.

Pierwszy dziedzic Prokocimia z tej rodziny, ksiądz kanonik Michał Wodzicki zbudował na miejscu dawnego centralnego placu wsi (Nawsia) dwór z muru pruskiego, przy którym założył ogród w stylu włoskim, który należy traktować jako zaczątek obecnego parku.

Do dworu od strony Krakowa wiodła aleja dojazdowa wysadzaną lipami Jeden z kolejnych właścicieli Prokocimia, bratanek Michała, Eliasz Wodzicki, około 1780 r. na miejscu wspomnianego dworu zbudował dla swojej żony nowy, murowany dwór, zwany niekiedy pałacem.

W 1810 jego syn, Józef Wodzicki, założył przy nim park w stylu angielskim, a kilkanaście lat później na fundamentach starego pałacu zbudował zachowany do dzisiaj pałac w stylu klasycystycznym.

W kolejnych latach dosadzano buki, jesiony, dęby, klony, topole i wytyczano alejki spacerowe. W 1891 Karol Knaus rozpoczął przebudowę pałacu na zlecenie hrabiego Jozefa Grodzickiego w stylu eklektycznym, która to przebudowa trwała do 1895.
Jest to jego jedno z najwybitniejszych dzieł, które przetrwało do dziś.

25 czerwca 1895 Józef Grodzicki sprzedał majątek Erazmowi Jerzmanowskiemu.

Park otoczono ażurowym ceglanym murem. Zbudowano oranżerię, od rzeki Drwinki poprowadzono przez park strumień, który zasilał trzy stawy rybne.
Parkowe alejki otrzymały malownicze mostki, a wśród klombów pojawiły się parkowe rzeźby.

Po śmierci Erazma Jerzmanowskiego (zm. 7 lutego 1909) jego żona Anna w 1910 sprzedała majątek zakonowi Augustianów.

Inicjatorem kupna i pierwszym administratorem był ks. Grzegorz Uth. Zbudowano kaplicę, adaptując do tego celu dawną dworską stajnię, poświęconą 13 lutego 1911, natomiast budynek dawnych czworaków zaadaptowano na potrzeby plebanii.

W pałacu utworzono szkołę dla chłopców o nazwie "Nowa Szkoła".

Jednym z jej nauczycieli i wychowawców był historyk literatury, późniejszy prof. UJ Stanisław Pigoń. 7 stycznia 1917 Augustianie utworzyli w Prokocimiu nową parafię.

W czasie I wojny światowej w pałacu mieścił się austriacki sztab wojskowy Twierdzy Kraków, a w czasie II wojny pałac zajmowali Niemcy.

W 1950 zakon Augustianów w Polsce został rozwiązany a majątek przejął skarb państwa.

W pałacu utworzono dom dziecka, który działał tutaj nieprzerwanie do 2003. Park pałacowy przekształcono w park miejski.

W 1966 ówczesne władze postanowiły przebudować park, niestety ze szkodą dla jego urody. Strumyki zasypano, podobnie jak zbiorniki wodne, mostki rozebrano, a po stawach zostały jedynie zagłębienia w terenie.

W latach 1966-1970 na miejscu największego stawu wybudowano stadion sportowy dla KS "Kolejarz" (obecnie KKS Prokocim).

W 1989 powstało "Towarzystwo Przyjaciół Prokocimia im. Anny i Erazma Jerzmanowskich", które zajmuje się rozpowszechnianiem wiedzy historycznej o Prokocimiu i stara się o ochronę dla zespołu parkowo-pałacowego.

W 1991 park otrzymał imię Erazma Jerzmanowskiego.

W 1993 Augustianie, którzy powrócili na Kazimierz do kościoła św. Katarzyny w 1989, odzyskali majątek w Prokocimiu.

Od 1 stycznia 2001 ponownie odprawiają msze w parkowej kaplicy. W 2003 po likwidacji domu dziecka w pałacu otworzyli klasztor.

W 2002 w odnowę prokocimskich zabytków włączył się Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa.

Augustianie chcą doprowadzić zespół parkowo-pałacowy do dawnej świetności.

W Pałacu Jerzmanowskich swą siedzibę posiada krakowski oddział Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii oraz Klub Astronomiczny "Regulus".
Cyklicznie odbywają się tam wykłady popularnonaukowe poświęcone tej dziedzinie nauki.

wg wikipedii

Park

Park, XVIII, XIX/XX w.

Inne

Oficyna, 1 poł. XIX, koniec XIX w.
Dawna oranżeria, ob. kaplica, 1890, 1917 r.

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.