Rokitnica

Historia

W miejscu późniejszego murowanego zamku istniało wczesnośredniowieczne założenie obronne z umocnieniami drewniano-ziemnymi. Murowany zamek datowany jest na II ćwierć XIII wieku i jego fundację przypisuje się księciu Henrykowi Brodatemu. Wg B. Guerquina zamek był jedną z najstarszych murowanych warowni na terenie Śląska. Warownia ulokowana była na prawym brzegu rzeki Kaczawy i pełniła funkcję strażnicy brodu, komory celnej jednocześnie ochraniając pobliskie kopalnie złota. Na II połowę XIII wieku i początek wieku XIV datuje się rozbudowę zamku. Z roku 1319 pochodzi wzmianka o kaplicy zamkowej. W 1451 roku warownia została zniszczona w wyniku wojny z mieszczanami świdnickimi oraz wrocławskimi. Do dziś po założeniu zachowały się szczątki murów i zwaliska głazów. Teren ruin badany był przez E. Niemczyka. Pozostałości po zamku są na tyle czytelne, że udało się odtworzyć jego układ przestrzenny.
Zamek posadowiony był na planie czworokąta o wymiarach 38/44 m z lekko załamaną kurtyną zachodnią. Od północy znajdował się dom mieszkalny posadowiony na planie prostokąta o wymiarach 10/34 m. Była to inwestycja późniejsza. Od strony dziedzińca do domu głównego przylegała wielobocznie zamknięta kaplica. Założenie otoczone było czworobokiem murów obwodowych oraz fosą.