Ratno Dolne

Historia

Zamek wznosi się na wzgórzu nad doliną rzeki Pośnej, w pobliżu rozstaju dróg do Ratna i Wambierzyc. Najwcześniejsza historia zamku nie została jad dotąd dostatecznie przebadana. Na przełomie XIV i XV wieku miejscowy majątek był w posiadaniu rodziny von Pannwitz. Budowę murowanej warowni datuje się jednak na ostatnie dekady XV wieku. Założenie posadowione było na planie prostokąta. W narożniku północno-zachodni znajdowała się masywna wieża posadowiona na planie kwadratu o boku 7,5 m.
Wjazd umieszczono tuż przy wieży w kurtynie północnej. W tym czasie dom mieszkalny był drewniany i wznosił się wzdłuż kurtyny południowej. W roku 1563 miały miejsce przekształcenie założenie zainicjowane przez ówczesnego właściciela zamku Balzera von Reichenbacha. W roku 1675 posiadłość przeszła w posiadanie Daniela Paschasiusa von Osterberga- majętnego szlachcica, inicjatora budowy zespołu kalwarii i ośrodka odpustowego w niedalekich Wampierzycach. Nowy właściciel zainicjował przebudowę późnogotycko-renesansowego założenia. W jej wyniku korpus został podwyższony a zabudowania zwieńczone attykami. W północno-wschodniej części dziedzińca zbudowano nowy dom. Następne prace budowlane zakrojone na większą skalę miały miejsce w II połowie XIX wieku. Wcześniej majątek kupili w 1854 roku von Johnston Und Krogerborn.
Rodzica zbudowała smukłą zachodnią wieżę, zmodernizowane zostały wnętrza zamkowe oraz dziedziniec. Przed zakończeniem II Wojny Światowej zabytek należał do Izy von Blanckart. Po zakończeniu działań wojenny w założeniu zamkowym urządzono dom wczasowy, który z powodu braku remontów został w latach 70 tych zlikwidowany. Obecnie zamek jest własnością prywatną. W roku 1997-98 zamek strawił pożar, najbardziej ucierpiały stropy i dach.

Park

Park, XVII, 2 poł. XIX w.

Inne

Oranżeria z końca XIX w., nr rej.: 897/WŁ z 25.06.1982
Mury oporowe, XVII, koniec XIX w, nr rej.: 897/WŁ z 25.06.1982