Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Balice
M. E. Wojciechowscy
Miniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura BaliceMiniatura Balice

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek KujawaŁukasz SzamrajZbigniew KałwaEwa Brandys

Balice

Województwo:małopolskie
Powiat:krakowski
Gmina:Zabierzów
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy, nr rej.: A-246 z 24.02.1971

Stan obecny

Właścicielem jest Instytut Zootechniki. Mieści się tu centrum konferencyjne z zapleczem hotelowym.

Historia

Pałac z 1 poł. XVI w.
Balice to jedna z najstarszych osad w okolicy Krakowa. Stąd wywodził się ród Balickich herbu Topór. Wśród właścicieli wsi w średniowieczu pojawiają się nazwiska Tęczyńskich i Ossolińskich, a od 1483 r. Balice należały do kupieckiej rodziny Bonerów. Z ich inicjatywy wzniesiono tu okazały dwór. W 1563 r. Balice zostały własnością Firlejów, a w XVII w. przeszły na własność Szembeków. Stara siedziba w Balicach została zniszczona w czasie "potopu", a jej odbudowę podjął Jan Szembek, kanclerz wielki koronny. Rezydencja była wielokrotnie przebudowywana, m.in. na pocz. XIX w. Swój ostateczny kształt pałac osiągnął za czasów Dominika Radziwiłła. Rozbudowę pałacu na neorenesansowy przeprowadzono w latach 1887-94 wg projektu krakowskiego architekta Tadeusza Stryjeńskiego.


Opis

Pałac neorenesansowy z elementami baroku. Budowla składa się z korpusu połączonego równoległą do niego galerią z prostopadłym skrzydłem bocznym. Piętrowy korpus na rzucie prostokąta ujęty jest alkierzowymi ryzalitami. Pomiędzy te alkierze wstawiony jest od frontu parterowy ryzalit o zaokrąglonych narożach, który obejmuje dwa biegi zewnętrznych schodów prowadzących na taras, skąd prowadzi wejście bezpośrednio do pomieszczeń reprezentacyjnych. Trzy środkowe osie piętra poprzedzone są klasycystycznym pseudoportykiem dźwigającym trójkątny naczółek. Do elewacji bocznej korpusu dostawiona jest piętrowa galeria przecięta w drugiej kondygnacji rzędem półkoliście zamkniętych, arkadowych okien. Prowadzi ona do bocznego, także piętrowego skrzydła mieszczącego pokoje gościnne. Układ wnętrz w korpusie na piętrze podporządkowany jest położonemu centralnie westybulowi, oświetlonemu od góry świetlikiem. Elewacje poszczególnych części budowli zostały ujednolicone dzięki boniowaniu w przyziemiu i narożnikach.

Park

Park z 2 poł. XIX w. Ładny i zadbany kilkuhektarowy park z licznymi okazami starodrzewu.

Inne

Oficyna neoklasycystyczna z przełomu XIX i XX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.