Piława Górna (I)

Stan obecny

Użytkowany po 1945 roku, a następnie opuszczony zamienił się w ruinę. Obecnie - odbudowywana własność prywatna.

Historia

Pierwsza wzmianka o tej posiadłości pochodzi z 1367 r. Majątek od księcia Bolka II świdnickiego otrzymał w zastaw Franciszek von Peterswald wraz z Dolną i Środkową Piławą. 
Po bezpotomnej śmierci następcy majątek wykupił niejaki von Pogrell, którego potomkowie utrzymali te dobra do śmierci w 1631 r. ostatniego z rodu Pogrellów - Bernarda. 
Kolejnym właścicielem Górno-Środkowej Piławy był Nickel Tiechert, a następnie w 1674 r. grunty odkupił Joachim von Seidlitz, pozostając w ich posiadaniu do 1695 roku. 
Przez kolejnych pięć lat właścicielami tych ziem byli członkowie rodziny Steinbergów, a od 1700 r. Zygmunt von Gladis. To właśnie od jego nazwiska pochodzi nazwa - Gladishof. 
Jeszcze na początku XVIII w. posiadłość przejęła rodzina von Padelt, a jej następcą był von Hofmann, któremu to przypisuje się zbudowanie murowanego obiektu. 
Romantyczny Gladishof był miejscem chętnie odwiedzanym przez ludzi pióra - poetów i pisarzy. W trzecim ćwierćwieczu XVIII w. gościł w jego murach najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiego oświecenia, dramatopisarz G. E. Lessing (1729-81). Natomiast w 1809 r., gdy majątek kupiła rodzina von Charpentier, przebywał w nim poeta wolnościowy Teodor Körner. 
W roku 1825 dzięki pomocy pana von Tschiersky dwór stał się miejscem schronienia dla części mieszkańców kolonii Gnadenfrei uciekających przed pożarem. 
Około 1860 r. od Augusty von Redern piławskie włości wykupił poseł pruski w Brukseli, jeden z przedstawicieli szlacheckiego rodu hrabia Wilhelm von Perponcher- Sedlnitzky. W miejscu renesansowego dworu nowy gospodarz wybudował istniejący do dziś pałac. 
Wśród długiego szeregu posiadaczy na uwagę zasługuje jeszcze dwóch. Pierwszy to niejaki von Voigt ( kapitan okrętu wojennego), który w posiadaniu tych włości był do roku 1926. Ostatni pan na Gladishofie to Eberhardt Mauve - radca górniczy z Pragi, który po wykupieniu ziemi oddał ją w dzierżawę, pozostając jednak jej właścicielem do lat 30. XX wieku. 

Opis

Pałac Gladishof - to budowla dwukondygnacyjna , o rozczłonkowanej bryle, nad którą dominuje wysoka czworoboczna wieża ozdobiona kartuszami herbowymi i dwoma nie funkcjonującymi zegarami. Od południa pałac sąsiaduje z położonym na niewielkim wzgórzu parkiem krajobrazowym w angielskim stylu. 
Park rozwiązany tarasowo zawierał piękny ogród zimowy, po którym została tylko przyścienna fontanna. 
Ogólnie - park uległ dużej degradacji .
Fronton pałacu jest dwukondygnacyjny z pseudoryzalitem, który był nakryty mansardowym dachem z lukarnami . Na froncie - kwadratowa wieża z tarczami zegarowymi, zakończona poszerzeniem na pseudomachikułach. Całość wieńczy czterospadowy dach o zaokrąglonych narożach. Dalej ciągną się galerie boczne, w przyziemiu otwarte podcieniami oraz pozostałe budynki. Okna zespołu pałacowego są prostokątne i zamknięte łukiem tudorowskim , w opaskach, a część z nich posiada nadokienniki. 

Park

Wokół pałacu był założony rozwiązany tarasowo park krajobrazowy, ogród zimowy.

Inne

Za pałacem znajduje się dawny folwark z zabudowaniami gospodarczymi.

W Rejestrze Zabytków - zespół pałacowy, poł. XIX:
- pałac, nr rej.: A/4493/916/WŁ z 30.12.1982
- park (ogród tarasowy przy pałacu), nr rej.: A/4494/980/WŁ z 27.12.1983