Siecieborzyce

Stan obecny

Wrzesień 2018: obiekt wystawiony na sprzedaż.
Info pochodzi od, Zbójcerza z Witkowa :)

Historia

Pałac z ok. 1750 roku.
Miejscowość leży przy drodze prowadzącej ze Stypułowa do Witkowa. Pałac otacza od północnego zachodu podwórze gospodarcze, a od wschodu i południa rozciąga się park. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1273, wówczas nazywała się Rodigeri Villa. Od 1406 roku, jako właściciel dóbr wymieniany jest Hans von Knobelsdorff. Po nim dziedzi­czyli synowie Wenzel, Johann, Nickel oraz Hans Starszy zwany też Parpusch. Od 1485 roku wymieniani są Bernard i Albrecht von Knobelsdorff. Można przypuszczać, że istniała wówczas w Siecieborzycach jakaś budowla mieszkalna, ale jej wygląd nie jest znany. Georg Steller w historii miejscowości podaje, że za czasów Hansa Christopha von Knobelsdorff (1622-1681) była to dwukondygnacyjna budowla, składająca się z solidnego, murowane­go przyziemia oraz szachulcowego piętra. Po Hansie dziedziczyli synowie Georg Friedrich i Christoph Gottlob. W 1690 roku wcześniejsza siedziba została przebudowana, dodano piaskowcowy portal oraz barokizującą w charakterze tablicę z herbem i inskrypcją, która głosiła, że inicjatorem przebudowy był Georg Friedrich. Taki stan własnościowy majątku trwał do roku 1744, w którym dobra zostały kupione przez baronową Amalie Esperan­ce von Reuss, która w roku 1759 przebudowała i znacznie powiększyła zbudowaną przez Knoblesdorffów siedzibę magnacką. Zrezygnowała z obronnego, dość skromnego charak­teru, na rzecz formy bardziej reprezentacyjnej. Przebudowane zostało piętro i dach, a ele­wacje zyskały bogatszy wygląd. Kolejne zmiany miały miejsce pod koniec XVIII wieku, za czasów hrabiego Friederica Christiana von Cosel (Cosell), który odkupił majątek za 70 000 talarów reńskich. Od roku 1792 właścicielem był Gottlieb Heinrich Francke, któ­ry zmarł w roku 1814 i pozostawił majątek swoim spadkobiercom. Od roku 1881 do 1945 dobra w Siecieborzycach pozostawały w rękach rodziny Maetschke.

Opis

Pałac zbudowany w drugiej połowie XVI wieku jako dwór obronny, otoczony fosą. Zwrócony frontem na północ w stronę podwórza z zabudową folwarczną. Założony był na planie prostokąta z małym dziedzińcem pośrodku na miejscu starej obronnej siedziby rycerskiej, zapewne podobnej do wieży mieszkalnej w sąsiednim Witkowie. Dokument z 1690r. informuje o budowie nowego pałacu na miejscu mocno sfatygowanej budowli. Przed 1750 r. dwór został powiększony od południa i znacznie przebudowany, zwłaszcza w części frontowej otrzymując bardziej reprezentacyjny wygląd. Dalsze zmiany nastąpiły w wyniku przebudowy dokonanej w pierwszej ćwierci XIX w. w duchu neoklasycyzmu. W końcu XIX stulecia od wschodu dostawiona została weranda, a w 1925r. od zachodu parterowe dobudówki. Pałac jest budowlą murowaną z kamienia i cegły, piętrową i wieloczłonową. Najstarsza część renesansowo – barokowa skupiła się wokół wewnętrznego dziedzińca. Przebudowany ryzalit otrzymał formę klasycystyczną. Wszystkie skrzydła nakryte były dachami dwuspadowymi z powiekami, ryzalitem czterospadowym zwieńczonym wieżyczką z kopulastym hełmem i latarnią. Wnętrza częściowo przebudowane połączone są krytym krużgankiem obiegającym dziedziniec. W części parterowej zachowały się sklepienia krzyżowe i kolebkowo – krzyżowe oraz empirowy kominek. Ogólnie pałac ten jest mieszanką stylów renesansowego i barokowego. Wspomniany wcześniej przyległy park o powierzchni 2,8ha pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Jest on jedną z atrakcji tego miejsca.

Park

Przyległy do pałacu park o powierzchni 2,8ha, pochodzi z drugiej połowy XIX wieku. Jest on jedną z atrakcji tego miejsca.

Inne

Brama wjazdowa.
Dom mieszkalny.
Opisy i zdjęcie archiwalne pochodzą ze strony: http://palacchichy.pl/siecieborzyce/ , opracowała, Izabela Ciesielska. Źródło: „Zamki, dwory i pałace województwa lubuskiego” zamieścił Jerzy M. polskiezabytki.pl