Nowy Dwór

Stan obecny

Ruina

Historia

Pomimo faktu, że obiekt nie był przedmiotem dokładnych badań terenowych doczekał się on sporej literatury. Najwięcej informacji przekazuje publikacja J. Rozpędowskiego. Ruina zamku książęcego wznosi się w południowej części miasta, na wzniesieniu wysokości 620 m n.p.m., tzw. Górze Zamkowej. Założenie długości 140 m, o wydłużonym, nieregularnym kształcie zostało dopasowane do sytuacji terenowej. Wschodnia część założenia to tzw. zamek górny sięgający swym rodowodem wieków średnich, zachodnia część wypełniona jest renesansowym podzamczem otoczonym murem. Zamek powstał najprawdopodobniej w początku XIV wieku z inicjatywy książąt świdnicko-jaworskich. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1364, z roku śmierci Bolka II. W tym czasie należał on do wdowy po nim księżnej Agnieszki. Później stał się własnością królów czeskich a następnie rodów śląskich. Na lata 1402-1417 przypada rozbudowa zamku. Po Janie z Libenthalu rezydencja wielokrotnie zmieniała właścicieli i należała kolejno do: Czetryców (1434), Zedlitzów, znów Czetryców, Jana Fabiana Czirnhausa, znów Czetryców (do końca XVI wieku). W trakcie wojen husyckich warownia była wielokrotnie lecz nigdy skutecznie oblegana. W czasie walka z Maciejem Korwinem odegrała znaczącą rolę. W XVI wieku z inicjatywy Czetryców górny zamek został przebudowany w duchu renesansu oraz powstało podzamcze. W roku 1581 zamek został doszczętnie strawiony przez pożar i nie był już nigdy odbudowany. Nowa pałacowa rezydencja stanęła u stóp wzgórza w 1604 roku. Ostatnią fundacją w opuszczonym już zamku były fortyfikacje z czasu wojny trzydziestoletniej.
Zamek górny posadowiony został na planie wydłużonego, lekko załamanego prostokąta oddzielonego od zachodu wykutą w skale fosą. Założenie średniowieczne składało się z: murów obwodowych, prostokątnego, możliwe że wieżowego domu o wymiarach 4,9/9,7 m, w narożniku północno zachodnim, drugiego wydłużonego domu przy kurtynie północnej, lekko wysuniętej wieży w narożniku południowo-zachodnim (zapewne bergfriedu). Brama ulokowana była w kurtynie zachodniej, w fosie umieszczono zaś cysternę. W XVI wieku od zachodu dostawiono przedzamcze posadowione na planie rozszerzającego się ku wschodowi czworoboku. Wewnątrz umieszczono drewnianą zabudowę. Dłuższe mury wzmocnione były w środkowych partiach od północy basteja, od południa angułem. W XVII wieku zamek został wzmocniony fortyfikacjami bastionowymi.