Piotrków Trybunalski

Stan obecny

Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. I. J. Paderewskiego

Historia

Karol Rudowski był na przełomie XIX i XX wieku jednym z najzamożniejszych kupców piotrkowskich. W 1896 r. kupił dwie parcele nr 333 i 339 rozmierzone między al. 3 Maja a ul. Tomickiego. W 1899 r. na jednej z nich postawił eklektyczny pałac, a ulica biegnąca przed nim nazwana została Pasażem Rudowskiego. W 1955 r. nazwę pasażu zmieniono na ul. KRN, a pierwotną nazwę przywrócono w 1991 r. W końcu lat 20. XX w. syn Karola, Maksymilian, prawnik, awansując na stanowiska Prezesa Sądu Najwyższego, przeniósł się do Warszawy, a pałac wynajął szkole handlowej (później były tu szkoły: kupiecka, znowu handlowa oraz budowlana i odzieżowa). Szkoły mieściły się w nim do lat 70. XX w. Wynajmowano w nim również pomieszczenia na ognisko muzyczne. W 1980 r. Witold Rudowski (spadkobierca pałacu) przekazał miastu budynek z przeznaczeniem hacele kulturalne. W 1989 po gruntownym remoncie obiektu umieszczono tu szkołę muzyczną (Państwowa Szkoła Muzyczna I i II stopnia im. I. J. Paderewskiego.
(uzupełnił Jarosław Bochyński 2024)

Opis

Obiekt wzniesiony w stylu eklektycznym z elementami neorenesansu i baroku. Zbudowany został w cegły ceramicznej, pełnej na zaprawie wapienno-cementowej. Tynkowany. Na elewacjach cementowe detale architektoniczne.
Budynek na rzucie prostokąta, z trzema prostokątnymi ryzalitami od frontu i dwoma półkolistymi przy elewacjach bocznych. Piwnice na rzucie półtora traktu, z korytarzem od strony południowej, dostępne z klatek schodowych w budynku głównym i od zewnątrz – pod tarasem. Parter na rzucie półtora traktu, z korytarzem wzdłuż elewacji południowej. Wejście główne w ryzalicie na osi, do prostokątnego przedsionka i hallu szerokości ryzalitu.
Budynek wysoko podpiwniczony piętrowy Ryzality od frontu, zwieńczone niskimi attykami balustradowymi. Środkowy ryzalit poprzedza portyk kolumnowy na rzucie prostokąta. Na piętrze taras z balustradą tralkową. Boczne ryzality półkoliste przy bocznych elewacjach. Zwieńczone gzymsem nieco poniżej gzymsu wieńczącego budynek. Dachy pulpitowe.
Budynek wysoko podpiwniczony piętrowy Ryzality od frontu, zwieńczone niskimi attykami balustradowymi. Środkowy ryzalit poprzedza portyk kolumnowy na rzucie prostokąta. Na piętrze taras z balustradą tralkową. Boczne ryzality półkoliste przy bocznych elewacjach. Zwieńczone gzymsem nieco poniżej gzymsu wieńczącego budynek. Dachy pulpitowe. Nad piwnicami strop Kleina, nad kondygnacjami płyty żelbetowe na belkach stalowych (w czasie ostatniego remontu zastąpiono nimi drewniane belki). Więźba dachowa drewniana, jednostolcowa, dach kryty blachą cynkowaną. W piwnicy posadzki lastrico i wylewka betonowa. W hallu i na terasie płyty marmurowe, w pomieszczeniach parkiety w jodełkę. Oryginalne drzwi frontowe drewniane, ramowo-płycinowe, dwuskrzydłowe z dwukwaterowym nadświetlem,. Skrzydła górą przeszklone z kratą z monogramem KR. Pozostałe drzwi współczesne, płytowe, jednoskrzydłowe. Okna skrzynkowe, w przyziemiu jednokwaterowe, na parterze trójpodziałowe z prostokątnym nadświetle, na piętrze, w ryzalitach zwieńczone łukiem pełnym. Schody zewnętrzne betonowe, jednobiegowe, trapezoidalne, z balustradą tralkową. Schody prowadzą na prostokątny taras. Balustrada tarasu dolnego pełna, płycinowa. Schody przy ryzalitach bocznych elewacji – murowane, jednobiegowe, także do piwnic. Schody wewnętrzne murowane, żelbetowe, stopnie lastrico, balustrady nowe z prętów stalowych. W ryzalicie od zachodu, schody kręte, z piaskowca.
Elewacje piętrowe, na wysokim cokole. Parter boniowany.
(uzupełnił Jarosław Bochyński 2024)

Inne

Źródła:
Ewa Szelągowska - karta zabytku
Opracowanie Agnieszki Lorenc-Karczewskiej, OT NID w Łodzi