Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu
Bogdan AdlerMroga
Województwo:łódzkie
Powiat:łowicki
Gmina:Bielawy
Rodzaj obiektu:Dwór
Powiat:łowicki
Gmina:Bielawy
Rodzaj obiektu:Dwór
Rejestr zabytków
Zespół:dworski, 2 ćw. XIX, XX w.Obiekt:dwór, nr rej.: A-948 z 9.12.1993
Park:nr rej.: A-477 z 16.09.1978
Stan obecny
Podczas 2WŚ nosił pseudonim „Kuźnia” i był Ośrodkiem Armii Krajowej ..Po 2WŚ ulokowano w nim Ośrodek Zdrowia .
Nie remontowany – ulegał niszczeniu .
Od conajmniej kilku lat – jest własnością prywatną , prawie nie remontowaną , rzadko widzącą właściciela .
Proces degradacji budynku postępuje , mimo parciejących płacht , które miały czasowo chronić dach .
Otaczający park zarośnięty chwastami , krzakami że trudno dopatrzeć się w nim jakichkolwiek struktur .
Drogi dojazdowe – zarastają .
Historia
Dwór – powstał w początkach XIXw .Wiadomo – iż w latach 20-tych został gruntownie przebudowany w/g projektu Artura Jawornickiego a park w/g projektu Stefana Rogowicza .
Później stanowił własność Stanisława Bogdańskiego , następnie Seweryna Stanilewicza .
Opis
Budynek w stylu klasycystycznym , murowany z cegły , na planie prostokąta , piętrowy , z toskańskim portykiem na czterech kolumnach w fasadzie .Przybudówki w bocznych elewacjach pełniły rożne funkcje : Płd – loggii z tarasem wspartym na kolumnach , Płn – pomieszczenia gospodarczego (wozowni? garażu ?).
Komentarze
Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.Janina Władysława Janiszewska
Pałac Mroga nie znajduje się przy drodze z Bielaw do Głowna, tylko przy drodze z Bielaw do Piątku, a dokładnie przy brukowanej, ale zniszczonej drodze gruntowej odchodzącej od tej drogi wojewódzkiej nr 703. Znajduje się tuż przy granicy wsi gminnej Bielawy (około 1,5 km). Od Głowna jest oddalony tak samo jak od Piątku, czyli ok. 15 km, niewiele dalej jest do Strykowa czy znacznie większego Łowicza. Tak więc pałac Mroga nie leży koło Głowna, tylko koło Bielaw, a właściwie przy granicy tej miejscowości i na terenie gminy Bielawy (a nie np. gminy Głowno). Mroga wyświetlająca się na mapie Google między Głownem a Bielawami, to nie jest "pałac Mroga". Zresztą nazwa Mroga dotyczy nie tylko pałacu, ale także lasu, wsi, rzeki itd. Na przyszłość uważał bym z krytyką, jeśli nie ma się lepszych argumentów, niż niesprawdzone informacje z serwisu internetowego.
Tak się składa, że na początku XXI w. przez kilka miesięcy mieszkałem w pałacu Mroga i spacer do sklepu w Bielawach był dla mnie jedną z codzienności. Przejeżdżając niedawno zauważyłem, że teren parku pałacowego jest ogrodzony i zamknięty oraz opatrzony tabliczką "teren prywatny wstęp wzbroniony". Może oznacza to, że będzie wyremontowany?
W czasach, gdy go poznałem, w pałacu zachowało się bardzo mało wyposażenia, choć była np. drewniana klatka schodowa i układ pomieszczeń, częściowo amfiladowy.
Ściany były pomalowane w sposób szkaradny, częściowo z lamperiami z okresu PRL, ale badania ścian z pewnością pozwoliły by ujawnić niewidoczne obecnie pozostałości malatur, boazerii, szaf wnękowych, kominków, wind itp. Na strychu znajdował się wówczas spory stos historyzujących kafli piecowych z rozebranego pieca, m.in. ozdobne kafle koronujące z motywami rokokowymi, chyba z końca XIX w. lub z początku wieku XX.
Park pałacowy był zdewastowany, szczególnie przed elewacją tylną, gdzie chyba utworzono kiedyś boisko, niemniej w części głównej (zachodniej) widoczne jeszcze były układ alei spacerowych, aleje dojazdowe z osią widokową w kierunku pól. Były też pomnikowe dęby, klony i inne gatunki drzew.
W układzie wnętrz pałacu widoczne było wydzielenie części reprezentacyjnej oraz dla właścicieli od mniej okazałych części gospodarczych i miejsca do pracy. Ówczesny właściciel/dzierżawca dokonał pewnych zmian w salonie ogrodowym (tylnym) budując ogromny bezstylowy kominek w narożniku, choć zapewne w miejscu pierwotnego kominka. Pamiętam dobrze zachowane ozdobne parkiety w salonach, kilka białych pieców kaflowych, częściowe wyposażenie sal w stylowe meble (sprowadzone przez ówczesnego dzierżawcę dla gości). Ogólnie uroczy klimat upadającego pałacu, w którym jeszcze ktoś usiłuje się skromnymi siłami utrzymać.