Mojęcice

Stan obecny

Po II wojnie światowej dwór był użytkowany przez PGR Mojęcice i mieścił biura, przedszkole i mieszkania. W 1994 r. został wydzierżawiony przez AWRSP prywatnej osobie. Obecnie wciąż remontowany dwór pełni funkcje hotelowo-integracyjne z różnymi formami wypoczynku i własną restauracją .

Historia

Obronny dwór wzniesiono w I poł. XVII wieku. Jednakże historia Mojęcic sięga znacznie starszego okresu. Już w XIII wieku istniał tu gródek rycerski . Jego właścicielem był rycerz Merbot de Hugewitz (von Haugwitz), który otrzymał wieś od księcia Henryka głogowskiego. W XIV wieku został on przekształcony na wieżę mieszkalno-obronną przez ród Stoschów. W 1616 roku Melchior II von Stosch zapragnął powiększyć swą rezydencję, ale nieumiejętne prace z wykorzystaniem starych murów doprowadziły do zawalenia budynku. Nowy projekt powierzono Antonowi Fodige i ok. 1620 roku powstała otoczona fosą renesansowa rezydencja obronna. W 1747 roku po wygaśnięciu rodu von Stoschów wdowa - Maria Katharina , sprzedała majątek w roku 1747 rodzinie von Kottwitz und Kontopp. We wrześniu 1780 r. wieś wraz z dworem stała się własnością baronów von Köckritz. W 1824 roku Ludwig von Köckritz dokonał restauracji i przebudowy obiektu w stylu klasycystycznym natomiast Diepold baron von Köckritz und Friedland w roku 1872 przeprowadził renowację portalu oraz przebudowę wnętrz w latach 1877 - 1880. Diepold Köckritz zmarł w 1879 r. Ostatnim z tej rodziny właścicielem majątku był dr Friedrich August.

Opis

Budynek barokowy, wzniesiony na rzucie czworoboku, sześciotraktowy, dwukondygnacjowy, nakryty dachem mansardowym z powiekami. Z najstarszych budowli zachował się tylko późnorenesansowy główny portal zbudowany z piaskowca z napisem głoszącym, że jego twórcą był Jan Poll z Głogowa (\\\\\\\"Poll bürger und Bilthaur in Gros gloge Ano Chr 1620\\\\\\\"). Dawniej był on kryty dwubarwną polichromią - z niebieskimi ornamentami i detalami rzeźbiarskimi na czerwonym tle oraz herbami malowanymi w zgodzie z heraldycznym kanonem. Portal zwieńcza ozdobny szczyt z trzema herbami: pośrodku Friedricha von Stosch, z lewej jego pierwszej żony - Heleny von Kreckwitz, z prawej drugiej żony Sabiny von Glaubitz. Nad herbami umieszczono banderolę z nieczytelnymi obecnie nazwiskami, nad nią zaś figurkę jelenia. Herby flankują płaskorzeźby geniuszy, wazony oraz skrajnie wysunięte sterczyny nad kolumnami, gdzie dawniej stały rzeźby personifikacji Nadziei i Wiary. Pod środkowym herbem na belkowaniu mieściła się figurka przedstawiająca psa. We wnętrzu zachowało się kilka sal: na osi znajduje się obszerna sień czteroprzęsłowa o sklepieniu krzyżowo - kolebkami, która mieści kominek z trzema żeliwnymi płytami, które zdobią sceny figuralne. Po prawej stronie sieni, w narożnej sali o sklepieniu krzyżowo - kolebkowym, znajdują się dekoracje z manierystycznych stiuków z ornamentem okuciowym oraz neorenesansowy kominek o trójkondygnacyjnej nadstawie i palenisku z żeliwnymi płytami. W kolejnym pomieszczeniu znajdują się bogate stiuki na sklepieniu.

Park

Dokoła pałacu rozciąga się zagospodarowany park z XIX w.

Inne

W Rejestrze Zabytków :
- zespół dworski:
- dwór, 1616-24, 1824, nr rej.: A/2661/275 z 11.05.1951
- park, XIX, nr rej.: A/2592/446/W z 13.04.1979