Milicz

Stan obecny

Ruiny. Do dziś z ruin - przetrwały tylko szczątki . Tuż obok usytuowano boisko Szkoły Leśnej .

Historia

Ruiny zamku wznoszą się na południowym brzegu rzeki Baryczy na zachód od miasta lokowanego w 1312 roku. W XII wieku miejscowość pełniła funkcje siedziby kasztelańskiej. Później dobra należały do arcybiskupstwa gnieźnieńskiego a do roku 1358 stanowiły posiadłość kapituły wrocławskiej. Po połowie XIV wieku wzniesiono w nowym miejscu zamek dla księcia oleśnickiego Konrada I. Od 1494 roku miejscowość wchodziła już w skład terytorium czeskiego a renesansowej przebudowy dokonał jej właściciel Zygmunt Kurzbach.
W roku 1590 rezydencja przeszła w posiadanie rodziny von Maltzanów, którzy utrzymali się w niej aż do zakończenia II Wojny Światowej. W 1536 roku miał miejsce pożar poczym rezydencja została odbudowana. Na XVII wiek przypadają przebudowy posiadłości. W latach 1790-1800 w pobliżu powstał klasycystyczny pałac projektu Karla Gottfrieda Geisslera. Dawny pałac został w tym samym czasie przekształcony w przędzalnię bawełny i wtopiony w założenie parkowe nowej rezydencji. Niedługi czas potem budynek został strawiony przez pożar.
Po zniszczeniach odbudowany został w szacie neogotyckiej a w środku ulokowano teatr, przędzalnię oraz farbiarnię sukna. W połowie XIX wieku budynek był już nieużytkowany i popadał w ruinę. Obecny stan badań nie pozwala na odtworzenie dziejów i rozwoju przestrzennego średniowiecznego zamku. Najprawdopodobniej założenie miało kształt nieregularnego wieloboku, otoczonego murem i fosą.
Z drugiej połowy XIV wieku pochodziła czworoboczna, trójkondygnacyjna wieża mieszkalna i znajdujące się w jej pobliżu budynku. Wjazd do zamku ulokowany był od wschodu.

Opis

Średniowieczny zamek księcia Konrada I był zbudowany prawdopodobnie na planie nieregularnego wieloboku, posiadał trzykondygnacyjną wieżę mieszkalną i budynki towarzyszące. Całość otoczona była murem i fosą. Przypuszcza się, że wjazd znajdował się od wschodu.