Maniów Wielki

Stan obecny

Ruina porośnięta samosiejkami z zewnątrz i wewnątrz. Nie figuruje w Rejestrze Zabytków .

Historia

Pierwotnie renesansowy dwór zbudowany w XVI wieku. W kolejnych stuleciach wielokrotnie przebudowywany i powiększany. Ostateczną formę pałacu uzyskał w 1893 roku. Na przełomie XVI i XVII posiadaczem włości w Maniowie Wielkim był Abraham Purschnitz. Potem kolejno w wieku XVII - Krzysztof von Borschnitz, a potem Aberham von Borschnitz, od 1824 roku Johann Gottlob Pohl, a następnie jego syn Hermann Pohl.Ostatnim właścicielem był Friedrich Wilhelm Pohl-Grund. Budynek murowany z kamienia i cegły, potynkowany, założony na planie prostokąta, był dwu- i trzykondygnacyjny, posiadał użytkowe poddasze, które nakrywał dach mansardowy z lukarnami.  W centralnej części ośmioosiowej elewacji południowej znajdował się potężny, dwukondygnacyjny szczyt. Na osi elewacji północnej zachował się wydatny ryzalit, zwieńczony obecnie jedynym zachowanym szczytem. W szczycie ozdobny skrót H.P. nawiązujący do Hermanna Pohla właściciela pałacu pod koniec XIX wieku, który przeprowadził jego ostatnią przebudowę w 1893r.

Opis

Do chwili obecnej z rezydencji przetrwały przede wszystkim mury obwodowe i część ścianek działowych. Elewacje zachowały ślady dawnych zdobień w postaci boniowanych naroży i obramowań części otworów okiennych. W zrujnowanych wnętrz można natrafić na ślady renesansowej kamieniarki. Po 2WŚ uległ ruinie Do ruin pałacu przylega zaniedbany park krajobrazowy. W pobliżu znajdują się pochodzące z początku XIX wieku zabudowania gospodarcze dawnego folwarku.

Park

Park, obecnie zaniedbany. Wśród starego drzewostanu - platany klonolistne i tulipanowce .

Inne

Skromne klasycystyczne zabudowania przydworskie wybudowane na pocz. XIX w. - stajnia i obora.