Bratoszewice

Stan obecny

Pałac stoi opuszczony. Mimo przejęcia przez rodzinę w roku 2013 w pałacu nie został dokończony remont. Obowiązuje zakaz wstępu do środka. Wszystkie okna oraz drzwi są zabezpieczone. Na budynku można znaleźć m.in. tabliczkę ,,budynek do wyburzenia'' czy liczne ,,zakaz wstępu'". Część dachu jest zawalona po pożarze.

Historia

Pałac został skomponowany przez Juliusza Nagórskiego w roku 1916. Jego budowa dla Kazimierza Henryka Rzewuskiego trwała od 1921 do 1922 roku. Prace wykończeniowe przeciągnęły się jednak i zostały zakończone dopiero w roku 1927. Wieś wzmiankowana była już w XIV wieku.
W posiadanie rodziny Rzewuskich weszła w roku 1900 kiedy to Wacław Rzewuski nabył do niej formalne prawo. Sam majątek wszedł do tej rodziny w posagu wraz ze Stefanią z Lemańskich zamężna z Wacławem. Po jego śmierci majątek przeszedł w posiadanie jego syna i fundatora pałacu Kazimierza. Po zakończeniu II Wojny Światowej majątek składający się z rozległych terenów rozparcelowano w samym pałacu ulokował się miejscowy PGR. Pałac od tej pory zaczął pełnić funkcję budynku szkolnego i mieścił kolejno: od 1958 Roczną Szkołę Rolniczo- Gospodarczą dla Dziewcząt; od 1962 Technikum Wodno- Melioracyjne.
W roku 1969 rozpoczynają się intensywne zmiany w najbliższym otoczeniu pałacu. Powstaje przy głównej alei dojazdowej nowy budynek szkolny, budynki mieszkalne i gospodarcze, plac do nauki jazdy traktorem, silosy. W latach 90 tych powstaje nowy internat. Wszystkie nowe obiekty powstałe w bezpośredniej bliskości pałacu mają negatywny wpływ na jego pierwotny charakter.
Po wybudowaniu nowego budynku szkolnego w pałacu umieszczono mieszkania i pomieszczenia administracyjne. W roku 1974 wewnętrzny dziedziniec pałacu został nakryty szklanym dachem. Od roku 1980 planowany był remont pałacu, który doszedł do skutku z powodu braku funduszy dopiero w 1988 roku. Remont po dwóch latach jednak przerwano. W roku 1984 strawieniu przez pożar uległa część dachu. Po tym fakcie z budynku wyprowadzono dotychczasowe funkcje mieszkalne i administracyjne. Opustoszały budynek zaczął popadać w ruinę.

Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, parterowy, częściowo podpiwniczony z mieszkalnym poddaszem przekrytym dachem łamanym o połaciach z wystawkami, lukarnami oraz pobity blachą. Elewacja frontowa- północna, 9 osiowa z 3 osiowym, czterokolumnowym portykiem jońskim w porządku wielkim, dźwigający belkowanie i trójkątny szczyt. Elewacja wschodnia o późnobarokowym wystroju architektonicznym, poprzedzona otwartym tarasem z dwubiegowymi skomponowanymi na modłę barokową schodami prowadzącymi do parku. We wnęce umieszczono portyk wsparty na parze masywnych, jońskich kolumienek dźwigających taras przed wystawką wieńczoną barokowym szczytem.
Na elewacji południowej umieszczono dwie, ośmioboczne, piętrowe wieżyczki. Na elewacji zachodniej umieszczono trójboczny, piętrowy ryzalit mieszczący salę jadalną. Całość skomponowana w duchu stylu dworkowego. W kompozycji wykorzystano elementy baroku i klasycyzmu. Odwołano się również do estetyki Ecole-des-Beaux-Arts czyli do modernizmu francuskiego. Wnętrza rozplanowane funkcjonalnie. Tuż za wejściem głównym umieszczono obszerny hall z kominkiem. Narożnik północno zachodni mieścił gabinet Pana oraz jego pomieszczenia mieszkalne zlokalizowane w alkierzu. W narożniku południowo- wschodnim urządzono część reprezentacyjną pałacu, umieszczono tam salę kolumnową, salę balową, oranżerię i buduar. Piętro wypełnione było pokojami dla gości, służby oraz pomieszczeniami gospodarczymi. Ulokowano tam również salę bilardową z wyjściem na taras. Klatka schodowa o reprezentacyjnym charakterze ulokowana była w głębi korytarza odchodzącego od hallu.

Park

Park ukształtowany wzdłuż dwóch krzyżujących się prostopadle, w miejscu pałacu osi. Część na osi wschód- zachód ma charakter regularny i symetryczny i stanowi dopełnienie architektury pałacu. Część na osi północ- południe ma charakter nieregularny, szczególnie od północy swobodnie zalesionej sosnami. Park uległ znacznej degradacji i zatarciu poprzez wprowadzenie licznych nowych elementów. Zachowała się reprezentacyjna brama wjazdowa, stojąca obok niej kordegarda oraz większa część muru okalającego całe założenie.

Inne

Park ze stawem i starodrzewiem .