Krzyczew

Stan obecny

Własność prywatna, niezamieszkały, dostępny z zewnątrz.

Historia

Wieś Krzyczew leży nad samym Bugiem. Odkryto na jej terenie osadę i cmentarzysko kultury łużyckiej. Ponadto są dowody, że istniała tu wczesnośredniowieczna osada założona między X a XII w. Do dziś istniejącą wieś założono przed 1450 rokiem. Do połowy XVI wieku znajdowała się w rękach Krzyczewskich. W pierwszej połowie XIX wieku przeszła na Mariannę z Kobylińskich po jej ślubie z ówczesnym właścicielem wsi Jerzym Dramińskim. Po jego śmierci Kobylińska powtórnie wyszła za mąż za pułkownika Wojciecha Bogusławskiego herbu Ślepowron uczestnika kampanii napoleońskich oraz później oficera 3 Pułku Ułanów Królestwa Polskiego oraz powstańca listopadowego odznaczonego m.in. Legią Honorową przez Napoleona oraz Krzyżem Virtuti Militari. Właśnie dla Bogusławskiego wybudowano około 1830 roku skromny murowany dwór istniejący do dziś. Po śmierci żony, Bogusławski oddał wieś swojemu bratankowi, Michałowi Bogusławskiemu a sam zakupił dużo większe dobra z pałacem w Zalesiu, leżące w niewielkiej odległości od Krzyczewa. Około połowy XIX w. Michał Bogusławski sprzedał Krzyczew baronowi Bruningowi. Ostatnim właścicielem Krzyczewa był Stanisław Kuczyński. Po 1945 roku dwór został przeznaczony na strażnicę WOP a później szkołę podstawową. Po 1989 roku przeszedł w ręce prywatne. Do dziś stoi opuszczony i zaniedbany.

Opis

Klasycystyczny dwór wybudowany około 1830 roku. Zbudowany na planie prostokąta, częściowo podpiwniczony, parterowy z częścią poddasza użytkową, murowany, otynkowany. Budynek przykryty jest dwuspadowym dachem pokrytym dachówką. Dwór zdobiony jest boniowanymi narożnikami oraz oknami w opaskach tynkowych z kluczem. Boniowania zwieńczone są ozdobnym gzymsem. Elewacja frontowa jest siedmioosiowa, z dodatkowo boniowaną częścią środkową. Zwrócona jest ona na południowy-wschód. Centralnie umieszczony jest ganek. Dziś pozostały z niego jedynie cztery kolumny toskańskie. Brak jest trójkątnego naczółka. Dwuskrzydłowe wejście jest zamknięte półkoliście. Elewacja ogrodowa jest pięcioosiowa, dawniej tak jak na elewacji frontowej znajdował się na niej centralnie umieszczony ganek. Tak samo jak przy elewacji frontowej ostały się do dzisiejszych czasów jedynie cztery toskańskie kolumny. Elewacje boczne są trójosiowe, zwieńczone schodkowymi szczytami z prostokątnymi płycinami zamkniętymi fryzem kostkowym. Na północno-wschodniej elewacji bocznej znajduje się wejście do piwnicy. układ wnętrza dworu jest dwutraktowy.

Park

Szczątkowe pozostałości małego parku otaczającego dwór. Kompozycja jest zatarta i niezbyt czytelna. Zachowały się stare okazy lip, klonów i modrzewi.

Inne

Koło dworu znajduje się tak zwany skarbczyk albo lamus. Jest to budowla parterowa, murowana o kształcie litery ?L?. Budynek jest pokryty dachem naczółkowym krytym dachówką. Skarbczyk jest obecnie w bardzo złym stanie.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011