Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się

Złojec

Województwo:lubelskie
Powiat:zamojski
Gmina:Nielisz
Rodzaj obiektu:Dwór

Historia

Dwór z ok. 1900 roku.
Zniszczony i częściowo rozebrany w latach 1939-1944. Remontowany po 1945 roku.

Złojec zasługuje na uwagę przede wszystkim ze względu na pierwszą wzmiankę o tej miejscowości siegającą czasów Władysława Jagiełły. Znalazł się wśród miejscowości należących do włości Szczebrzeskiej, którą w 1388 roku podarował król Dymitrowi z Goraja.

Po Gorajskich wieś dziedziczyli kolejno Kmitowie, Górkowie, Czarnkowscy, Zamoyscy.

W 1593 r. Złojec otrzymał przywilej wójtowski. Wójtem był m.in. architekt ordynacji Jan Jaroszewicz. On to pewnie nadał wójtowskiej siedzibie jakąś klarowną formę i najprawdopodobniej charakterystyczny dla renesansu układ kwaterowy.

W 1762 r. Inwentarz Złojca wymieniał ogród włoski, a więc już nieco inny, z ducha barokowy, częściowo czelabny. Ponadto wzmiankowany był oczywiście dwór, browar, młyn, leżące już dalej karczmy. W 1796 r. wymieniany jest ?stary dwór? z kaplicą wewnątrz malowaną. Przez cały czas wójtostwo złojeckie oddawane jest w kilkuletnie dzierżawy. Rozpoczęta z końcem XVIII w. modernizacja założenia, łącznie z budową nowego dworu przeciągnęła się na wiele dziesięcioleci i długo jeszcze wymieniano w spisach stary walący się XVII-wieczny dwór Jaroszewicza. Nowy, piętrowy dwór ukończono dopiero w 1900 roku. Park uzyskał wtedy kompozycję dość swobodną, ale noszącą ślady wcześniejszego regularnego ogrodu włoskiego.

W czasie I wojny światowej mieścił się w dworze austriacki szpital polowy, w którym Kozacy dokonali w 1915 r. masakry, mordując około tysiąca rannych żołnierzy.

W 1934 r. Złojec wyłączono z ordynacji i rozparcelowano. Dwór trafił w ręce kilku właścicieli. Podzielony został park.

W czasie drugiej wojny światowej Niemcy wysiedlili mieszkańców, zdewastowali dwór i wycieli większość drzew.

Po wojnie dwór przystosowano do zamieszkania w latach pięćdziesiątych, gdy wrócili potomkowie przedwojennych właścicieli. Część dworu jednak już nie istnieje, a i obora folwarczna przetrwała w części.

Większość z pozostałych już starych drzew pochodzi z 2 połowy XIX wieku, przeważnie lipy, a także klony, kasztanowce, jesiony, wiązy.

Park

Park z przełomu XIX i XX w.

tekst: Mariusz Dolhan 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.