Stanin

Stan obecny

Ruiny.

Historia

Dwór odbudowany ze zniszczeń podczas wojen szwedzkich przez Wilczewskich w latach 1660-1673. Rozbudowa dworu wg projektu Adolfa Schucha dla Stanisława Pacpomarnickiego.

Pierwsza wzmianka o Staninie pochodzi z roku 1484, zaś z roku 1494 znana jest zapiska o najstarszych dziedzicach Stanina, braciach Stanisławie i Andrzeju Jarczewskich. W roku 1507 posesorem Stanina był Benedykt Jarczewski. Na wyróżnienie zasługują postacie Andrzeja i Wiktora Jarczewskich. Andrzej w roku 1531 na gruntach wsi Stanin lokował nową wieś nazywaną Jamnik, obecny Jonnik, zaś w latach 1553-1555 podjął próbę lokowania na gruntach Stanina miasta. Miasto od jego imienia nazwane Andrzejów nie zdołało rozwinąć się w organizm miejski i z czasem wchłonięte zostało przez Stanin. Na czas lokacji Andrzejowa przypadła też fundacja kościoła w Andrzejowie, który już jako kościół w Staninie w roku 1599 stał się kościołem parafialnym.
Przypomnieć też należy postać syna Andrzeja Jarczewskiego Stanisława, którego jako "wielkiego wojownika" z czasów wojen z Moskwą za panowania króla Stefana Batorego wspomina Kacepr Niesiecki. Jego synowie również zasłużyli się Ojczyźnie. Jędrzej "w Moskwie siła dokazywał", Jan, choć wzięty do niewoli w 1621 r. pod Cecora "chęci do rycerskich dziel nie stracił", zaś Stanisław "pod Chocimiem za Zygmunta III zginął" . Wspomniany Jan Jarczewski, dziedzic m.in. Stanina, miał synów Andrzeja i Jerzego, którzy zmarli bezpotomnie, oraz córki: Annę, Zofię i Katarzynę. Poprzez Annę w połowie XVII w. Stanin wszedł w dóbr Grabskich. Po nich Stanin miał i innych jeszcze dziedziców: Wilczewskich, Kuropatnickich, Załuskich, Osieckich, Pac-Pomarnackich.

Park

Park.

Inne

Oficyna.