Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się

Maszów Górny

Województwo:lubelskie
Powiat:krasnostawski
Gmina:Rudnik
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Zespół:dworski i folwarczny, po 1920 r., nr rej.: A/316 z 31.05.1985

Stan obecny

Ośrodek Zdrowia.

Historia

Dwór z 1931 roku wg projektu Tadeusza Zaremby.

W 1564 roku przeprowadzono spis podatkowy województwa ruskiego. W tym spisie po raz pierwszy wymienia się miejscowość Maszow. Nazwa pochodzi od staropolskiego imienia ?Masz?. Dziedziczył tu miejscowy ród szlachecki, który przyjął nazwisko Maszowski herbu Lubicz. Był więc Maszów zaściankiem szlacheckim pełnym drewnianych niewielkich dworów. Dwory te notowane są też w XVII wieku.
Było to rodowe gniazdo rodziny Maszowskich (Maszewskich) herbu Lubicz. Maszowscy często przyjmowali przydomek Łyczko, być może od imienia ich przodka. Maszowscy dziedziczyli tu jeszcze w XVII wieku i następnie rozjechali się po Polsce. W XVIII wieku dziedziczyli tu Borzęccy, Piaseccy i Nieprzeccy oraz Kobylańscy. W latach osiemdziesiątych XVIII wieku wieś podzielona była między sześciu dziedziców.
W początkach XIX wieku, z powodu tych podziałów, Maszów podzielił się na trzy części: Maszów Średni, Maszów Mały i Maszów Szlachta. Z czasem jednak wyodrębnił się też podział na Maszów Górny i Dolny. Maszów Górny- w końcu XVIII wieku właścicielami tego majątku byli Kobylańscy, a na początku XIX wieku Żyrzyńscy.Następnie dziedziczyli tu Edmund i Wiktoria z Żyrzyńskch Boznańscy. Córka Boznańskich, Antonina wyszła za mąż za Józefa Fleszyńskiego w 1878 roku i majątek należał odtąd do Fleszyńskich.
W okresie międzywojennym w Maszowie Górnym powstał (1931) murowany dwór w stylu secesyjnym. Od strony południowej znajdowała się oranżeria, a wokół ogród, powstały z dawnego ogrodu dworskiego. Majątek Maszów Górny liczący 226 ha należał do Tadeusza Fleszyńskiego. Fleszyńscy dziedziczyli tu do końca II wojny światowej.

Zespół dworski i folwarczny, W 1931 roku w Maszowie został wzniesiony budynek bardziej przypominający willę miejską niż dwór ziemiański. Projekt rezydencji wykonał zamojski architekt Tadeusz Zaremba. Budynek dworki powstał o wzory secesyjnej architektury i ma cechy charakterystyczne dla podmiejskich rezydencji z tamtego okresu. Za dworem zachowały się także niektóre budynki gospodarcze, spichlerz i suszarnia chmielu z początku XX wieku.

tekst: Mariusz Dolhan 2011

Park

Park z końca XIX w.

Inne

Spichlerz i suszarnia chmielu z 1922 roku.

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.