Suponin

Stan obecny

Mieszkania

Historia

Dwór z XIX w. Przebudowany.
Wieś znana już w średniowieczu, znaleziono tu także ślady wczesnośredniowiecznego grodziska. Jej nazwa pochodzi prawdopodobnie od słowa "sapy" co znaczy mokre ziemie. Była to wieś rycerska książąt pomorskich, m.in. posiadał ją Mściwój a od 1124 r. Świętopełk. Osada położona była blisko szlaku bursztynowego, który wiódł przez Wyszogród do Świecia, przez Strzelce Górne, Topolno, przeprawiając się przez Wisłę w Starogardzie i dalej na Pomorze Gdańskie. Po 1308 r. Zakon Krzyżacki, który zajął te tereny zdecydowanie postawił na hodowlę zwierząt domowych. Doczesne miejsce zajmowała hodowla koni wierzchowych dla rycestwa w Suponinku. Po wojnach krzyżackich Suponin powrócił do Polski. W 1583 r. Suponin posiadał cztery duże gospodarstwa i należał do parafii Niewieścin. W czasach zaborów odmówiono polskiej szlachcie dzierżawy majatków. W latach 1777 - 1804 Suponin został wydzierżawiony Prusakom. W 1848 r. z wiązku z nieuradzojami panowało bezrobocie i drożyzna. wieś wymierała z głodu, panoszyły się choroby cholery i tyfusu. Kataklizm nieurodzaju trwał do 1867 r. W 1895 r. do wsi doprowadzono kolejkę wąskotorową, która prowadziła przez: Nakło, Koronowo, Bydgoszcz, Rybiniec do Suponina. Kolejka ta służyła do transportu materiałów budowlanych, transportu zboża, buraków cukrowych. W 1900 r. kursował pociąg osobowy do Suponina. Wybudowano drogę bitą (bruk) do obecnej Szosy Gdańskiej. Prócz żeglugi na wiśłe na owe czasy Suponin miał dobrą komunikację. Pod koniec XIX w. wieś była wielkim majątkiem należącym do polskiego szlachcica Palacza. Do dziś jego pozostałością jest pałac. W 1910 r. przeprowadzono meliorację tych terenów i utworzono 29 nowych gospodarstw chłopskich. Osiedlały się tutaj także rodziny niemieckie, które po 1920 r. gdy Polska odzyskała niepodległość powróciły do Niemiec. Pozostawione przez nich gospodarstwa rolne zostały przekazane żołnierzom bioracym udział w wojnie polsko-bolszewickiej oraz powstańcom wielkopolskim.W 1922 r. gospodarstwa w Suponinie zostały nadane Powstańcom wielkopolskim, ochotnikom na wojnę bolszewicką, hallerczykom i emigrantom z Ameryki. Opuszcający te tereny Niemcy dostali zapłatę od rządu polskiego za pozostawione gospodarki. Pozwalało to im na zakup nowych na terenie Niemiec. Pierwszym sołtysem wsi Suponin po 1922 r. był Goryński Dionizy. Po zlikwidowaniu szkoły w Suponinie w 1930 r., dzieci chodziły do szkoły w Kozielcu. Sołtysem wtedy był Jan Pociot, który swą funkcję pełnił do 1939 r. W 1930 r. została zbudowana tutaj szkoła powszechna, została ona jednak z powodu małej ilości dzieci zamknieta w 1937 roku; od tej pory dzieci uczęszczały do szkoły w Kozielcu. Po wybuchu 2 wojny światowej, wysiedlono z miejscowości wszystkich Polaków. Powrócili oni do swoich gospodarstw po wyzwoleniu w 1945 r.
(Na podst. strony internetowej gminy Dobrcz)

Opis

Dwór wzniesiony na planie prostokąta, parterowy, nakryty wysokim dachem dwuspadowym z naczółkami, zawierającym użytkowe poddasze i mieszkania w szczytach. W obu elewacjach znajdują się dwukondygnacyjne wystawki - od strony wsch. wyższa i bardziej okazała. Obecnie po przebudowach i remontach budynek nie posiada cech stylowych.

Park

Brak założenia parkowego. We wsi znajdują się pomniki przyrody: dwa dęby szypułkowe o obwodach 272 i 311 cm

Inne

Zabudowa wiejska, drewniano - mur. z XIX / XX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011