Łochocin

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Pierwszym znanym właścicielem Łochocina (dokument z 1434 r.) jest Jan z Łochocina herbu Junosza. Badacze przypuszczają, że za czasów Łochockich (do końca XVI w.) znajdował się tu jakaś rezydencja lecz nie ma po niej żadnych śladów. Wiadomo za to, iż w późniejszych czasach we wsi znajdował się tylko folwark. W połowie XIX w. z inicjatywy Rutkowskich wybudowano w Łochocinie drewniany dwór przeznaczony najprawdopodobniej dla rządcy. Budynek ten był mały, zbudowany na rzucie prostokąta, oszalowany pionowo deskami. Wraz z przejściem majątku w ręce rodziny hrabiów Aleksandrowiczów, pod sam koniec XIX w., majątek zaczął się rozwijać. W połowie lat 20? XX w. z inicjatywy Hipolita Aleksandrowicza juniora na miejscu starego dworu rządcy powstał murowany dwór, który istnieje do dziś. Majątek rozparcelowano po II wojnie światowej, a dwór przeszedł we władanie Ośrodka Pomocy Społecznej. Do roku 1951 wykonano kapitalny remont dworu oraz części zabudowań gospodarczych. Około 1953 r. dwór wraz z zabudowaniami przeszedł na własność Państwowego Ośrodka Maszynowego. W 1997 r. dwór w raz z parkiem przeszedł w ręce prywatne. W czasie remontu w latach 1998 ? 2000 nadbudowano piętro w części środkowej dworu oraz przebudowano wnętrza na potrzeby planowanej restauracji.

Opis

Modernistyczny dwór z lat 20? XX w. Murowany, pierwotnie parterowy nakryty niskimi, dwu i czterospadowymi dachami zakończonymi tralkowymi attykami (w dzisiejszych czasach zastąpione są one metalowymi balustradami). Budowla na rzucie wydłużonego prostokąta z trzema różnej wielkości ryzalitami od frontu, dużym aneksem z tyłu budowli oraz małymi tarasami przy obu krótkich bokach. Elewacja frontowa symetryczna, trzynastoosiowa z większymi, trzyosiowymi ryzalitami na końcach bryły oraz mniejszym trzyosiowym ryzalitem wejściowym umieszczonym pośrodku budowli, nad którym znajduje się mały taras. Elewacja frontowa i boczne regularnie boniowane. Nadbudowane pod koniec XX w. piętro w części środkowej budynku jest pięcioosiowe, utrzymane w obrysie pierwotnej budowli. Niską attykę wieńczącą dobudowaną część dworu zdobią figury dwóch lwów siedzących i jedna leżącego. Elewacje boczne analogiczne, dwuosiowe. Elewacja ogrodowa skromna, sześcioosiowa z dobudowanym dużym aneksem, asymetryczna.

Wnętrze dworu przebudowane. Nie można ustalić pierwotnego jego kształtu. Z dokumentów wiemy, że jeszcze w 1952 roku dwór liczył jedenaście pokoi oraz kuchnię. W związku z wykorzystaniem budynku w celach mieszkaniowych, w latach PRL?u ulegał on wielu przebudowom, które zatarły pierwotny układ wnętrza. Podczas adaptacji budynku na cele restauracyjne pod koniec lat 90? XX w. kompletnie przebudowano wnętrze tworząc dwie duże sale przedzielone holem poprzedzonym przedsionkiem. W holu znajdują się schody prowadzące na piętro oraz do piwnicy. Kuchnia znajduje się tak jak w pierwotnym założeniu w aneksie.

Park

Założony najprawdopodobniej na podstawie drzewostanu znajdującego się w pobliżu rządcówki, w czasie budowy istniejącego dworu. Obecnie przyjmuje kształt nieregularnego wieloboku. Głównym elementem kompozycyjnym jest dwór poprzedzony wyżwirowanym podjazdem kończącym się przed budynkiem okrągłym klombem. Duże trawiaste przestrzenie parku zajmują pojedyncze lub pogrupowane drzewa. Pierwotny drzewostan głównie liściasty. W obecnych czasach dosadzono drzewa iglaste oraz krzewy ozdobne. W parku znajduje się staw.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011