Radziki Duże

Stan obecny

Ruina zabezpieczona.

Historia

Dawny rycerski zamek, ceglany i bez wieżowy obecnie pozostaje w stanie czytelnej ruiny. Niestety nie był nigdy przedmiotem szerszych badań archeologiczno-architektonicznych i nasza wiedza na temat jego dziejów i przekształceń przestrzennych nie jest dostateczna. Wstępne rozpoznanie wykonał M. Arszyński. Zamek posadowiony jest na niewielkim wzniesieniu na północny wschód od wsi w pobliżu cieku. Miejscowość od początku stanowiła własność prywatną. W epoce średniowiecza rezydowali tu Radzikowscy- dobrzyńskie odgałęzienie rodu Ogończyków a zamek był ich gniazdem rodzinnym. Budowa warowni datowana jest na koniec XIV wieku lub na lata po 1413 (możliwe że budowa odbyła się między rokiem 20 a 30 XV wieku). W roku 1510 miała miejsce przebudowa zamku podjęta z inicjatywy Mikołaja Radzikowskiego. Rodzina fundatorów zamku utrzymała się w posiadaniu do połowy XVI wieku. Warownia podzieliła los większości polskich zamków i kres jej świetności przyniósł potop szwedzki w połowie XVII wieku. W wieku XIX zamek był już ruiną.
Założenie zostało wzniesione z cegły na kamiennym podmurowaniu i posadowione na planie kwadratu o boku 29 m. Założenie składa się w czworoboku murów obwodowych oraz domu głównego- jednotraktowego o trzech kwadratowych izbach. Na osi kurtyny południowo-wschodniej, naprzeciwko domu głównego umieszczono wysunięty poza lico muru budynek bramny. Dziedziniec wewnętrzny wyposażony był zapewne w zabudowę drewnianą o charakterze gospodarczym.

Park

Zamek nie posiadał swojego założenia parkowego. Obok park dworski.