Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Wilkowice
Zdjęcie Dariusz Łukaszewski 2011
Miniatura Wilkowice

Wilkowice

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:włocławski
Gmina:Choceń
Rodzaj obiektu:Dwór

Rejestr zabytków

Zespół:dworski i folwarczny z 2 poł. XIX w., nr rej.: 401/A z 24.03.1997

Stan obecny

Zamieszkały przez kilka rodzin.

Historia

Pierwszy dokument wspominający o wsi Wilkowice pochodzi z 1363 r. Wymieniany w tym piśmie jest Mikołaj z Wilkowic wywodzący się z rodu Bujnów (Ślepowronów). W dokumentach z początków XV w. wspominana jako właściciele Wilkowic jest rodzina Wilkowskich pieczętujących się herbem Ślepowron. Około połowy XV w. bracia Wilkowscy dokonali podziału wsi na dwie części. Podział ten utrzymał się do dziś (istnieją obok siebie wsie Wilkowice i Wilkowiczki). W drugiej połowie XVI w. majątek przejęła rodzina Boruckich herbu Rola. Dla nich też wybudowano około połowy XVII w. rezydencję o cechach obronnych. W późniejszych wiekach majątek dość często zmieniał właścicieli. Kolejny dwór wybudowano w pierwszej połowie XIX w. dla rodziny Dąmbskich herbu Godziemba. Wilkowice znów zmieniły właścicieli w roku 1861. Dobra przejęte zostały przez rodzinę Lange. Dla nich też zbudowano kolejny dwór w czwartej ćwierci XIX w. Ten dwór ostał się do naszych czasów. Ostatnimi właścicielami majątku była rodzina Hemplerów. Prowadziła ona sukcesywną modernizację, rozbudowę oraz remont budynku dworskiego. Rodzinie Hemplerów dobra Wilkowice zostały odebrane w 1945 roku na mocy dekretu o reformie rolnej. W późniejszych czasach dwór był użytkowany m.in. jako szkoła oraz budynek mieszkalny dla pracowników Zakładów Mięsnych mieszczących się w Czerniewicach. Firma ta przeprowadziła w latach 1965-1966 prace remontowo zabezpieczające. Rozebrano wtedy kilka budynków folwarcznych oraz przybudówkę oraz oficynę dworską. Dwór do dziś jest zamieszkały przez kilka rodzin.

Opis

Klasycyzujący dwór wybudowany w czwartej ćwierci XIX w. Zbudowany na planie wydłużonego prostokąta, murowany, otynkowany, skierowany frontem na stronę południowo-wschodnią. Budynek jest częściowo podpiwniczony, parterowy z poddaszem użytkowym oraz piętrowym pozornym ryzalitem na osi elewacji frontowej. Całość przykryta jest dachem dwuspadowym oraz niskim, poprzecznym nad ryzalitem. Ponadto do bryły budynku od strony szczytu południowo-zachodniego dobudowana jest przybudówka kryta także dachem dwuspadowym. W związku z remontem elewacje dworu utraciły w większości swe cechy stylowe. Elewacja frontowa dworu jest siedmioosiowa z umieszczonym centralnie trzyosiowym pozornym ryzalitem mieszczącym wejście. Elewacja ogrodowa również siedmioosiowa. Na osi korpusu znajdują się drzwi poprzedzone szerokim tarasem na zarysie prostokąta, z wysuniętą, zarysowaną łukiem częścią pośrodku. Do części tej prowadzą z dwóch stron schody. Elewacja boczna jest dwuosiowa. Elewacja boczna przybudówki dworskiej jest trzyosiowa z umieszczonymi po środku drzwiami. Układ wnętrz dworskich jest dwutraktowy z centralnie umieszczoną sienią.

Park

Koło dworu w Wilkowicach znajdują się resztki parku krajobrazowego z końca XIX w. Park założono na bazie naturalnego drzewostanu i wkomponowano w niego układ alejek oraz dosadzono m.in. kasztanowce, lipy i graby. Park został zaniedbany i przerodził się z powrotem w masyw leśny ze śladami dawnych wytyczeń. Dzieła zniszczenia dokończyła wichura z końca lat ?80, która znacznie przetrzebiła zabytkowy drzewostan.

Inne

Folwark z 2 poł. XIX w.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.