Szelejewo

Stan obecny

Własność prywatna

Historia

Dwór z końca XIX w.
Szelejewo jest to jedna z najstarszych osad w Polsce, znaleziono tam cmentarzysko z okresu VI,VII w. P.N.E. Dawne nazwy wsi to: Szelejewo-Selevo (1145 r.), Scheleyewo (1176 r.), Schelewo (1357 r.). Wieś została nadana w 1145 r. przez Komesa Bernarda klasztorowi w Trzemesznie. W XIII w. powstał tu gródek lokowany na prawie niemieckim. W 1529 r. Łukasz Górka przesądza klasztorowi z Trzemeszna w sporze z Mikołajem Chomęskim dobra Gąsawa, Owieczki, Szelejewo, Głowa i Ryczewo. Po 1860 r. wśród właścicieli wzmiankowani są: Bogusław Marcinkowski (1823-1890), Maria Loga (1830-1884), Ignacy herbu Samson Watta-Skrzydlewski i potomkowie, Halina Marcinkowska, następnie małżeństwo Helena i Roman herbu Bogorya Buczkowski. Prawdopodobnie to dla Buczkowskich wzniesiono tu w 1899 r. obecny dwór. Kolejnym właścicielem był Jan Szczepan herbu Bogorya Buczkowski, który w 1908 r. sprzedał Szelejewo Ziółkowskiemu z Bydgoszczy, a kupił od Donimirskich Tylice k. Torunia. W 1926 r. właścicielami majątku byli spadkobiercy Szczepana Buczkowskiego. Łączny areał gruntów wynosił 242,73 ha, w tym 219,73 ha ziem uprawnych, 20 ha łąk i pastwisk i 3 ha nieużytków. Czysty dochód gruntowy wynosił 1384,34 talarów. W 1935 r. właścicielem prawdopodobnie był Tadeusz Nikodem herbu Zaremba Jaraczewski. W latach 30-tych we wsi była 4-klasowa szkoła małżeństwa Zająców, 2 sklepy - Górnego i Judka, mleczarnia Pawła Wyppicha, 2 kuźnie - Szymańskiego i Berenta, Stelmacharnia, poczta i wiatrak. Do Żnina kursowała kolejka wąskotorowa (600mm). Obecnie wyremontowany budynek dawnego dworku jest własnością prywatną.

Źródła:
Księga Adresowa Gospodarstw Rolnych Woj. Poznańskiego
http://www.ryszewo.pl/index.php/z-kart-historii/wspomnienia-o-szelejewie.html
http://www.wtg-gniazdo.org/forum/viewtopic.php?f=5&t=4263
Prawa do tekstu zastrzeżone! M.K.

Opis

Dwór parterowy, nakryty dwuspadowym, mansardowym dachem z facjatkami i lukarnami. W obu elewacjach posiada wejścia, w fasadzie poprzedzone werandą z trójkątnym szczytem, a w elewacji ogrodowej tarasem osłoniętym daszkiem, wspartym na skromnym portyku filarowym. Do zachodniego szczytu dostawiona stylowa przybudówka, tu też w płd.-zachodnim narożniku dodatkowe wejście do budynku poprzedzone schodami.

Park

Pozostałości parku z XIX w. ze stawem.

Inne

Stajnia, obora, chlew oraz ogrodzenie.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011