Sułkowo

Stan obecny

Własność prywatna. Właścicielem jest Muran Hübenthal.

Historia

Dwór z ok. 1890 r.
Wieś w średniowieczu należała do kompleksu grodzisk leżących nad rzeką Zgłowiączką. Stanowiła siedzibę właścicieli Sułkowa - Korabitów Sułkowskich (w 1489 r. byli oni właścicielami Sułkowa Wielkiego i Małego ? Sułkówka). W posiadaniu Sułkowskich znajdowała się prawdopodobnie do końca XVII w. W XVIII w. była własnością Wodzińskich, a w XIX w. Bnińskich. Około 1890 r. wzniesiono tu dla Józefa Bnińskiego obecny dwór, następnie został on przebudowany na pocz. XX w. Po 1945 r. majątek został przejęty przez Skarb Państwa Polskiego. Dwór został wyremontowany w 1963 r., a obecnie jest własnością prywatną (?).

Opis

Dwór eklektyczny o cechach klasycyzujących, architekturą zbliżony do willi włoskiej. Zwrócony frontem ku zach. Murowany z cegły i otynkowany. Parterowy, z piętrowymi skrzydłami bocznymi, wysoko podpiwniczony. Część środkowa jest czteroosiowa, poprzedzona portykiem o półkoliście zamkniętej arkadzie, do którego przylega loggia na dwóch kolumnach. Skrzydła są nieznacznie zryzalitowane, jednoosiowe, południowy posiada półkolisty występ do wysokości piętra. Dachy są dwu, i czterospadowe. Wnętrza wyróżniają się niespotykanym bogactwem detalu, użytego do ich wystroju. W sieni zastosowano wszystkie elementy porządku jońskiego w dość monumentalnym układzie. Na wprost wejścia ustawiono przy ścianach pilastry i kolumny jońskie, które wydzielają przestrzeń korytarza i obramowują umieszczoną w ścianie międzytraktowej trzydrzwiową ścianę wnękową, z ukrytym przejściem do jadalni. Po obu stronach holu znajdują się wejścia: po prawej do pokoju dziennego, po lewej do gabinetu.

Park

Park krajobrazowy z końca XIX w. o pow. około 2,5 ha, z zachowanym starodrzewem. Zaniedbany, o zatartej kompozycji przestrzennej.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011