Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Skalmierowice
Zdjęcie Miecia Postołowska 2010
Miniatura SkalmierowiceMiniatura Skalmierowice

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Mirosław WrzosMarek KujawaTymoteusz Słowikowski

Skalmierowice

Skalmierowitz (1939-1945r. Skaldenhof)

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:inowrocławski
Gmina:Gniewkowo
Rodzaj obiektu:Dwór

Stan obecny

Mieszkania komunalne pod zarządem J.S.T.

Historia

Dwór z poł. XIX w.
Pierwsza wzmianka o Skalmierowicach pochodzi z XIII w. Na przestrzeni kolejnych stuleci wieś miała wielu właścicieli. W połowie XVII w. wzmiankowany był tu Stanisław Tuczyński, stolnik inowrocławski, który w 1663 r. sprzedał wieś oraz Kaczkowo, Skalmierowice, Mirogoniewice, Jędrzejewo, Glinno, i Olęndry - Tomaszowi z Przetoczny Przetockiemu, podwojewodzie inowrocławskiemu, za 80 tys. ówczesnych złotych. W 1777 r. posiadaczem wsi był Antoni Karski, podstoli bydgoski, który wymienił Skalmierowice na Rzeczycę od Grzegorza Józefa Pomiana Kołudzkiego, starosty grabowskiego za dopłatą 20 tys. złotych. W XIX w. wieś należała głównie do niemieckich właścicieli, m.in. do rodziny Erxleben. Zapewne dla nich wzniesiono tu w połowie XIX w. obecny pałac, który pod koniec wieku został rozbudowany. W okresie międzywojennym właścicielem wsi został Niemiec - Fritz Erxleben. Za jego rządów gospodarstwo było w wysokiej kulturze rolnej, posiadało bieżącą wodę i elektryczność. Erxleben postawił nowe budynki inwentarskie i magazyn zbożowy. Obszar majątku liczył 421 ha, w tym 413 ha ziemi uprawnej. Czysty dochód gruntowy z majątku wynosił 3170 talarów, czyli stosunkowo dużo, jak na tak mały areał. W latach 1939-1945 wieś nosiła niemiecką nazwę Skaldenhof. Po wojnie majątek został znacjonalizowany i podzielony pomiędzy pracowników. W pałacu urządzono sierociniec dla dzieci pokrzywdzonych przez wojnę, później przeznaczono go na mieszkania komunalne. W latach 50-tych XX w. została tu założona spółdzielnia produkcyjna, jednak nie przetrwała długo ze względu na fatalną organizację i brak opłacalności produkcji. W latach 70-tych XX w. pałac został rozbudowany.

Opis

Pałac późnoklasycystyczny. Budowla składa się z dwóch części, parterowej nakrytej dwuspadowym dachem, mieszczącym użytkowe poddasze i piętrowej z mezzaninem, siedmioosiowej, nakrytej czterospadowym dachem. Fasadę budynku urozmaica nieznaczny trójosiowy ryzalit zwieńczony trójkątnie. Główne wejście osłonięte jest oryginalnym żeliwnym daszkiem z epoki.

Park

Pozostałości parku z końca XIX w. o pow. około 0,5 ha. Rośnie tu cenny starodrzew, który na skutek niekontrolowanego wyrębu nie stanowi już zwartego kompleksu drzew. Większość dawnego parku stanowią obecnie nieużytki, poletka i działki mieszkańców. Pozostały drzewostan reprezentują głównie dęby szypułkowe, kasztanowce białe, topole, lipy drobnolistne, klony jesionolistne i akacje. W podszycie występują głównie leszczyny, bzy i głogi. Relikty parku nie umożliwiają w żaden sposób odtworzenie jego dawnej kompozycji przestrzennej (stan z 2010 r.).

Inne

Spichlerz

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.