Sierniki

Stan obecny

Prawdopodobnie własność prywatna.

Historia

Dwór z 2 poł. XIX w.
W XVI w. wieś należała do Siernickich a następnie aż do 1623 r. do Grocholskich. Wieś w tymże roku kupił Wojciech Baranowski, starosta kcyński. Była ona w rękach Baranowskich do 2. poł. XVIII w. kiedy to cesję na majątek po Teresie z Baranowskich, zamężnej z Maciejem Mielżyńskim otrzymał Maciej z Brudzewa Mielżyński. W 1876 r. dla Mieczkowskich herbu Bończa wzniesiony został wg proj. Wiktora Stabrowskiego obecny dwór. Następnie majątek trafił w ręce niemieckie, gdyż w 1882 r. od niejakiego Jacobsa nabył go Józef Wolszlegier z Bydgoszczy. Zaledwie 14 lat później majątek wystawiono na przymusową licytację i od Wolszlegierów nabył go dotychczasowy dzierżawca, porucznik Friede. Na pocz. XX w. majątek wrócił w ręce Mieczkowskich. Właścicielem był Edward Mieczkowski h. Bończa, żonaty z Zofią Heyducką. Ze związku tego pochodziły dzieci: Ewa (1901-1916), Maria (1902-1872) która wyszła za Józefa Maleszewskiego, Bogdan (1905-1965) i Izabela która miała nieślubną córkę Danutę (ur. w 1940 r.). Majątek pod zarządem Edwarda Mieczkowskiego w 1926 r. liczył 313 ha, w tym 300 ha ziem uprawnych, 10 ha łąk i pastwisk oraz 3 ha nieużytków. Czysty dochód gruntowy wynosił 1745 talarów. Majątek posiadał własną kolejkę polną. W latach okupacji niemieckiej wieś nosiła nazwę Wegheim. Po wojnie majątek znacjonalizowano a w budynku utworzono mieszkania. Dwór wyremontowany został w 1967 r.

Źródła:
Teki Dworzaczka, Mieczkowscy h. Bończa,
E. Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim,
Grobowiec Mieczkowskich h. Bończa, na cmentarzu w Kcyni,
Księga Adresowa Gospodarstw Rolnych Woj. Poznańskiego 1926
Wikipedia
Prawa zastrzeżone (M.K.)

Opis

Dwór późnoklasycystyczny. Budowla składa się z trzech zasadniczych części: czterokondygnacyjnej wieży we wschodniej części, parterowej części środkowej i piętrowej części od str. zachodniej, zwieńczonej trójkątnie, nakrytej dachem dwuspadowym usytuowanym poprzecznie do dłuższej osi budynku. Tu, przy wyjściu na ogród znajduje się duży taras z oryginalną żeliwną balustradą z epoki. Całość zbudowana na planie wydłużonego prostokąta, murowana z cegły i otynkowana, podpiwniczona. W fasadzie część piętrowa poprzedzona szerokim tarasem i schodami, nad nim balkon na całej szerokości tej bryły budynku, wsparty na przybudówce i żeliwnych słupach. Część parterowa z mezzaninem, nakryta łagodnym dachem dwuspadowym. Elewacje zdobione skromnym detalem architektonicznym, nadającym uroku tej wiejskiej budowli.

Park

Park krajobrazowy z 2 poł. XIX w. o pow. ok. 1,1 ha. Rośnie tu cenny starodrzew a wnętrze parku zdobi urokliwy staw.

Inne

Rządcówka, magazyn zbożowy.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011