Papowo Biskupie

Stan obecny

Ruiny.

Historia

Ruiny zamku-krzyżackiego konwentu z lat 1287-1410 posadowione są na terenie wsi, na terenie pomiędzy dwoma jeziorami. Ruiny nie były jak dotychczas przedmiotem szczegółowych badań archeologiczno-architektonicznych. Zamek jest przykładem jednej z najwcześniejszych typowych siedzib konwentu charakteryzujących się regularnością założenia. Warownia powstała w latach 80 tych XIII wieku. Dość nietypowym faktem dla zamków krzyżackich jest budulec zamku: kamień polny, łamany granit i częściowo gruz ceglany.
Założenie posadowione było na regularny planie kwadratu o boku 40 m, składało się z czterech dwukondygnacyjnych skrzydeł. Grubsze partie murów w narożach świadczą o możliwości ulokowania tam wieżyczek. Główne skrzydło mieściło się na północy. Na jego osi zlokalizowano wjazd główny do zamku poprzedzony szyją. Ponad gospodarczym przyziemiem, od wschodu ulokowano kaplicę zamkową, nakryta sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Od zachodu umieszczono refektarz. Piętro skrzydła zachodniego zajęte było przez kapitularz. Dziedziniec o wymiarach 18/18 m otoczony był krużgankami. Od północy i wschodu zamek otoczony był gospodarczym podzamczem oddzielonym od fosy murem obwodowym. Po 1410 roku po przejęciu zamku od krzyżaków pełnił on przez pewien czas rolę siedziby wójtostwa. Zamek został znacznie zniszczony podczas wojny polsko-krzyżackiej w latach 1454-1466. W roku 1505 został przejęty przez biskupstwo chełmińskie, które użytkowało go do 1772 roku i w między czasie dokonywało bliżej nierozpoznanych przebudów.

Park

Park dworski z końca XIX w.