Szczecin - Palac Ziemstwa Pomorskiego

Stan obecny

Po II wojnie światowej siedzibę swoją miała tam Pocztowa Kasa Oszczędności, zmieniona w 1950 r. na Powszechną Kasę Oszczędności. W 1957 r. od strony ul. Bogurodzicy skrzydło zajęła filia zespołu Szkół Ekonomicznych nr 2. W gmachu do roku 2014 miał swoją siedzibę PKO Bank Polski S.A.
Od 26 października 2016 roku właścicielem pałacu jest Akademia Sztuki w Szczecinie.

Historia

Przy alei Niepodległości 40 mieści się neobarokowy Pałac Ziemstwa Pomorskiego zbudowany w latach 1893–1895 według projektu szczecińskiego architekta Emila Drewsa.
Towarzystwo Ziemstwa Pomorskiego to organizacja założona w 1781 r., która skupiała bogatych właścicieli ziemskich z terenu Pomorza. W budynku miała swoją siedzibę Generalna Dyrekcja i Bank Hipoteczny Towarzystwa.

Postacie rycerza i ziemianina nad wejściem symbolizują rycerski rodowód ziemiaństwa.

Opis

Bryła pałacu to reprezentacyjny prostokątny korpus główny i dwa skrzydła boczne o różnej długości.
Uwagę przykuwa dekoracyjny środkowy ryzalit budowli – z podjazdem, nad którym znajduje się balkon zdobiony w/w rzeźbami rycerza i rolnika (ziemianina).
Pięknie zdobiony tympanon pałacu podtrzymywany jest przez kolumnadę. Na nim umieszczono dziewięciopolowy herb księstwa pomorskiego, a na jego szczycie jest gryf trzymający tarczę z inicjałami króla pruskiego Fryderyka II, z widoczną datą „1781”, która odnosi się do roku założenia Towarzystwa Ziemskiego. Całości dopełniają bogate opaski okienne i baniowata elewacja parteru i pierwszego pietra.

We wnętrzu można zobaczyć reprezentacyjną klatkę schodową oraz okazały hol o sklepieniu krzyżowo-żebrowym.
Na piętrze są bogato zdobione sufity, a jednym z pomieszczeń zachował się oryginalny kominek, żyrandol jak i również pozostałości umeblowania po dawnym bufecie.

W skrzydle północnym znajduje się sala giełdowa z zachowaną dekoracją. Z balkonu można było obserwować pracę ówczesnych maklerów. Czasami w tej sali odbywały się koncerty, na balkonie zasiadała wtedy orkiestra.

Inne

Pałac (nr. rej. A-894 z 12.07.1976) znajduje się w rejestrze zabytków