Krąpiewo

Stan obecny

Własność prywatna.
Obiekt ogólnodostępny.

Historia

Dwór z 1 poł. XIX w.
Pierwsi właściciele tej wsi pisali się z Krąpiewa, a ok. 2. poł. XV w. zaczęli posługiwać się nazwiskiem utworzonym od jej nazwy. W zapiskach spotykamy różne formy tego nazwiska: Krampiewskich, Krapiewskich, a nawet Crampyewskich, którzy robili to, co inne rodziny na przestrzeni wieków, czyli sprzedawali, dzierżawili i wyderkowali części wsi. W 1517 r. Mikołaj Scibor de Krampiewo całą część we wsi Krampiewo sprzedał Maciejowi Konarskiemu, a ten jeszcze w tym samym roku odsprzedał je Witowi Raczkowskiemu. W 1523 r. wdowa po Wicie, Katarzyna sprzedała części ojczyste Sąsieczna i Krąpiewa Małgorzacie Konarskiej. Inne działy tej wsi należały do Krampiewskich. Taki stan rzeczy utrzymywał się do początku XVII w., kiedy to wśród właścicieli wsi pojawiły się nazwiska: Rafał Kos z Pomorza, Michał Lewald Jezierski, Łukasz Bendorski, czy Jan Jakub Smogulecki. Posesorami dóbr w tym czasie byli Daźbóg i Władysław Niemojewscy, z którymi o swój posag procesowała się Anna Bendorska. Do poł. XVII w. Niemojewscy zyskali na znaczeniu, a także przejęli w swoje ręce całą wieś. W 1645 r. Władysław z Lubieńca Niemojewski, wojewodzic pomorski, zastawił Krampiewo za 3 tys. złp. Stefanowi Wyganowskiemu. Synem Władysława był Zygmunt ożeniony z Katarzyną de Grabie Grabską. Na pocz. XVIII w. Krąpiewo należało do Macieja, a następnie Jana Chrząstowskiego z Chrząstowa h. Łodzia ożenionego z Konstancją Grochowicką i dalej do ich syna Franciszka (ok. 1719 r.). Ten ożeniony był z Magdaleną Anną Kruszyńską z Kruszyna h. Prawdzic, z którą miał córkę Marcjannę zamężną 1-o v. z Józefem Bagniewskim z Bagniewa herbu Bawola Głowa i 2-o v. z Teodorem Sierakowskim herbu Ogończyk. Sierakowscy mieli córki: Annę zamężną z Kajetanem Onufrym Sierakowskim z Bogusławic herbu Ogończyk i Magdalenę, zamężną z Józefem Ignacym Wojciechem Skórzewskim herbu Drogosław.
W 1885 r. Krąpiewo dzieliło się na wieś z 15 domami, zamieszkałymi przez 138 osób (128 katolików, 10 ewangelików; 31 analfabetów) i dominium o areale 2482 morgi, na terenie którego znajdowało się 10 domów ze 178 mieszkańcami (84 katolików, 94 ewangelików; 32 analfabetów. W poł. XIX w. wzniesiony został obecny dwór, a także zabudowania gospodarcze i cegielnia. Dwór był dwukrotnie rozbudowywany: pod koniec XIX w. i w 1925 r., kiedy to budynku dobudowano dwa skrzydła. W 1926 r. właścicielem majątku o powierzchni 475,8 ha był Władysław Hoffmann, który gospodarował tu aż do początku 2. wojny światowej. W 1930 r. wieś liczyła 286 mieszkańców, z których jedyną osobą świadczącą usługi był murarz Klepczyński. Po 2.wojnie światowej właścicielem majątku został Skarb Państwa Polskiego, a później Katolicki Uniwersytet Lubelski, który w latach 80. XX w. rozpoczął tu remont. Obecnie budowla pozostaje w stanie ruiny (2018 r.).
Opracowanie własne na podst. dostępnych źródeł internetowych i badań terenowych.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Dwór klasycystyczny, parterowy, ze skrzydłami akcentowanymi mansardami.

Park

Park krajobrazowy z poł. XIX w. o pow. 2,4ha. Park rozciąga się na południe od dworu i jest wkomponowany w naturalny krajobraz otaczający założenie. Cenny starodrzew o typowych parkowych gatunkach wzbogaca pomnikowy dąb szypułkowy o obw. w pierśnicy 310cm. Układ kompozycyjny parku został częściowo zatarty przez samosiejki drzew liściastych.

Inne

Spichlerz.
We wsi znajduje się tajny obiekt wojskowy nr 86092 - Zapasowe Centrum Radiowo - Nadawcze CNR wchodzącego w skład 2 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej, o pow. 1100 m2, z czasów zimnej wojny.. Obiekt został sprzedany w ręce prywatne, zaś właściciel ogołocił bunkier z wyposażenia które znajdowało się tu jeszcze w 2010 r. Ponoć możliwe jest obejrzenie obiektu, po uzyskaniu zgody właściciela.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011