Górki Dąbskie

Stan obecny

Stan własności na rok 2021 - nieznany.

Obecnie Pałac wystawiony jest na sprzedaż za 2,5 mln. zł wraz z przyległym terenem o powierzchni 7,58 ha


https://www.olx.pl/d/oferta/wyjatkowa-oferta-dla-koneserow-nieruchomosci-CID3-IDTq8AA.html?reason=observed_ad

Historia

Pałac z XIX / pocz. XX w.
Górki Dąbskie to stara i malowniczo położona wieś, leżąca 12 km na północny-zachód od Żnina. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu księcia Władysława Odonica z 1235 r. Była to wówczas własność Dryjów – Sobiejuchów. W 1500 r. stanowiła dobra rycerskie nadane rodowi Górków. Swoją nazwę wzięła z połączenia Górków z Dąbskimi. Dalej Górki należały do Dołęgów, na początku XVIII w. do Franciszka Jemielskiego i jego córki, Agnieszki. Wyszła ona za Złotnickiego, z którym miała córkę Michalinę. Ta odziedziczyła Górki, a w 1780 r. sprzedała wieś Onufremu Ostrowskiemu - staroście gronowskiemu, za 65 tysięcy ówczesnych złotych.
W 2. poł. XIX w. wieś należała do Eustachego Rogalińskiego z Królikowa. Było to dominium w powiecie szubińskim, liczące w 1885 r. 2520 mórg i 6 domów; zamieszkałe przez 179 osób (wszyscy katolicy; 28 analfabetów). W 1870 r. wzniesiony tu został dla Rogalińskiego obecny pałac, prawdopodobnie przez Kattawiasza, wiejskiego architekta-amatora z Wenecji koło Żnina. W 1889 r. Rogaliński sprzedał Górki i Retkowo Mieczysławowi Sikorskiemu z Tuchlina. W 1909 r. pod zarządem tegoż dobra miały 835 ha obszaru, a do urzędu skarbowego wykazywano 9810 marek tzw. "czystego dochodu gruntowego".
W 1925 r. pałac został przebudowany dla ówczesnych właścicieli: piszącego się z Krużlowej Jana Józefa Pieniążka h. Odrowąż (1888-1975), ożenionego z Gabrielą Marią Sikorską h. Cietrzew (1894-1957). Mieli oni dwójkę dzieci: Urszulę (1915-1999), zamężną za Michała Odlanickiego h. Pogonia i Jana (1917-1991), ożenionego z Aliną Anną Walentyną Karpowicz (1921-2013).
W 1926 r. na dobra o wielkości 621 ha składało się 479 ha ziemi uprawnej, 105 ha łąk i pastwisk, 10 ha lasów, 20 ha nieuzytków i 7 ha wody. Do oszacowania podatku gruntowego podawana była kwota 3271 talarów "czystego dochodu". W 1930 r. wieś liczyła 235 mieszkańców, był tu także kowal J. Serbiński i kołodziej W. Dobroć. Właścicielką 625-hektarowego majątku była Gabriela Odrowąż-Pieniążek. W latach 1939-1945 wieś nosiła nazwę Brincken. Po wojnie majątek stał się własnością Skarbu Państwa Polskiego, a w pałacu prawdopodobnie mieściły się mieszkania. Po 1990 r. wraz z folwarkiem stał się on własnością AWRSP.
Opracowanie własne na podstawie dostępnych źródeł i badań terenowych.
Wszystkie prawa zastrzeżone!

Opis

Pałac neogotycki z kwadratową, czterokondygnacyjną wieżą w północno - zachodnim narożu. Frontową stronę budowli zdobi ryzalit z kolumnowym portykiem, zaś ściany i wieżę zwieńcza attyka. Ta regularna i symetryczna budowla nawiązuje do form występujących w późnym gotyku angielskim. Na osi frontu znajduje się staw, oraz park.


Neogotycki pałac powstał w 1870 roku do czasów II wojny był w posiadaniu prywatnym. W czasie wojny przejęty przez okupanta, a po wojnie przez Skarb Państwa gdzie utworzono PGR.

Park

Park krajobrazowy z XIX w. o pow. 1,77 ha. Stary, zabytkowy drzewostan rośnie na zróżnicowanym terenie i pięknie komponuje się z okolicą. Wewnątrz znajduje się staw z wyspą, od którego prowadzą schody do pałacu. Wśród kilkuset drzew parkowych na uwagę zasługuje aleja kasztanowców białych, łącząca się z aleją jesionowo - kasztanowcową, wyznaczającą granicę zachodnią parku i szpaler jesionów ciągnący się w pobliżu jego wschodniej granicy. Znajdują się tu również okazy pomnikowe: dwa wiązy szypułkowe o obw. w pierśnicy 280 i 330 cm, oraz wierzba biała, rosnąca nad stawem. Na uwagę zasługują także azjatyckie śliwy wiśniowe, kanadyjskie jesiony pensylwańskie, śnieguliczki białe oraz amerykańskie platany zachodnie.

Inne

Zabudowania folwarczne z XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011