Gogółkowo

Stan obecny

Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna "Przyszłość", mieszkania.

Historia

Dwór z pocz. XX w.
Gogółkowo przed wiekami było wsią królewską. Według legendy w XIV w. żył tutaj rycerz imieniem Zbylut. Wieś miała wielu właścicieli. W czasie zaborów, do 1918 r. Gogółkowo pozostawało pod zaborem pruskim. W 1868 r. utworzono tutaj szkołę parafialną. W XIX w. mieszkańców wsi zdziesiątkowała epidemia, zmarli zostali pochowani na cmentarzu cholerycznym, który znajdował się na południowych krańcach miejscowości. Pod koniec XIX w. żyło tutaj ponad 200 mieszkańców. W tym czasie znajdowały się tu dwa folwarki ziemskie, których właścicielami byli: Michalski i Kaliski. Poza tym były też duże gospodarstwa należące do rodzin: Kuczmów, Goców, Szarych, Wierzchosławskich, Dobersztyn i Miler. Dwór J. Michalskiego został przebudowany w 1922 r. Po 2 wojnie światowej, majątki powyżej 100 hektarów przejęło państwo, tworząc w Gogółkowie PGR. W tym samym czasie m.in. z gospodarstwa Jana Michalskiego utworzono w 1949 r. Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną "Przyszłość" oraz Państwowy Ośrodek Maszynowy, którego działalność zakończyła się w 1970 r. Do dziś funkcjonuje tylko RSP "Przyszłość".
(Na podst. http://www.gogolkowo.za.pl/gogolkowo.html)

Opis

Dwór parterowy, wzniesiony na planie prostokąta. Murowany z cegły i otynkowany, w całości podpiwniczony. Dach mansardowy kryty dachówką z lukarnami, zawierający mieszkalne poddasze w dolnej kondygnacji mansardy. W obu spadach dachu umieszczono szerokie i niskie wystawki, wyższe w trzech środkowych osiach. Budynek został poszerzony o jedną oś okienną w kierunku zachodnim, prawdopodobnie podczas przebudowy w 1922 r., wcześniej był budowlą symetryczną. Wejście do dworu poprzedzone jest dwubiegowymi schodami. Elewacje posiadają skromny detal architektoniczny, nadający uroku tej wiejskiej budowli.

Park

Brak założenia parkowego. W otoczeniu dworu rośnie kilka wiekowych drzew, które być może są pozostałością niewielkiego parku.

Inne

Zabudowania gospodarcze i folwarczne z XIX i XX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011