Fabianki

Stan obecny

Własność Kombinatu Hodowli Roślin Ogrodniczych - Zakład Rolny Fabianki.

Historia

Wieś Fabianki po raz pierwszy wzmiankowana była w 1523 r. Właścicielami tej wsi była w tamtych czasach rodzina Chełmickich herbu Nałęcz. W ich rękach Fabianki pozostawały aż do poł. XIX w. co było raczej ewenementem. Historycy datują powstanie dworu na okres od 1817 do 1862 r. Była to budowla drewniana, najprawdopodobniej zbudowana w typowym układzie osiowym. Pod koniec XIX w. lub na samym początku XX w. dobudowano do dworu murowaną oficynę. Z tego zespołu dworskiego zachowała się tylko oficyna, pełniąca dziś rolę dworu. W latach 20? XX w. folwark był własnością Pauliny Kleszczyńskiej, która zaciągnęła kilka pożyczek. W związku z panującym kryzysem nie była w stanie ich spłacić i 1929 r. majątek został zlicytowany. Kupiła go cukrownia z siedzibą w Chełmicy. W czasie II Wojny Światowej folwark znajdował się pod niemieckim zarządem. W 1945 r. majątek Fabianki, liczący około 219 ha, przejęty został przez Skarb Państwa. Mieścił się w nim najpierw PGR Fabianki, a później przeszedł na własność Kombinatu Hodowli Roślin Ogrodniczych i pozostaje w jego władaniu do dziś.

Wnętrze dworu kompletnie przebudowane w latach 90? XX w. zatraciło swój pierwotny charakter stając się budynkiem na kształt willi. Zachowała się tylko bryła i część zdobień.

Opis

Klasycyzujący budynek wybudowany najprawdopodobniej na przełomie XIX i XX w. jako skrzydło starego dworu. Postawiony jest na rzucie kwadratu z szerokimi schodami i podestem znajdującym się pod podcieniem balkonowym (wspartym na czterech prostokątnych słupach od podjazdu) oraz z prostokątnym aneksem od strony ogrodu. Budynek parterowy z częściowo mieszkalnym poddaszem, murowany, w całości otynkowany, przykryty prostym dwuspadowym dachem wykończonym dachówką ceramiczną. W dachu zamontowano okna połaciowe. Elewacja frontowa podzielona na dwie części: parterową, trójosiową oraz czteroosiową wyznaczoną przez poddasze. Drzwi wejściowe dwudzielne. Elewacje boczne analogiczne do frontowej, trzyosiowe. Elewacja ogrodowa zakończona aneksem, na którego szczycie znajduje się taras. Aneks zabudowany i na dużej powierzchni przeszklony.

Wnętrze dworu jest jednoprzestrzenne z wydzielonym małym gabinetem, przedsionkiem oraz półścianami oddzielającymi aneks kuchenny oraz jadalnię. Na środku pomieszczenia stoją obudowane schody prowadzące na poddasze zaaranżowane na sypialnie.

Park

Pozostałości parku z pocz. XX w. W topografię parku wkomponowane są stawy. Według historyków, park dworski założony został pod koniec XIX w. i nawiązywał do stylu kwaterowych ogrodów włoskich. W latach 20? XX w. został rekomponowany w stylu swobodnym.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011

Inne

Murowany dom ogrodnika z 4 ćw. XIX w. - obecnie dom nr 11; murowany spichlerz z ok. 1900 roku.
Oficyna.
Rządcówka.