Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Pieranie
2012, zdjęcie Marek Kujawa
Miniatura Pieranie

Zdjęcie archiwalne

Miniatura Pieranie
Zdjęcie Marek Kujawa

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek Kujawa

Pieranie

Freitagsheim

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:inowrocławski
Gmina:Dąbrowa Biskupia
Rodzaj obiektu:Dwór

Stan obecny

Mieszkania, świetlica.

Historia

Dwór z XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1301 r., kiedy to Mikołaj Widowicz - prepozyt kolegiaty Św. Michała w Płocku, darował Pieranie biskupstwu włocławskiemu. W 1527 r. właścicielem wsi był Jan Modlibóg h. Rola (1518-1537). W 1578 r. Pieranie było w posiadaniu Chodowskiego. W 1583 r. wieś posiadał Sebastian Osiecki. W 1621 r. Pieranie było w rękach Stanisława Przyłubskiego h. Poraj, cześnika inowrocławskiego (1614-1629). W 1680 r. wieś należała do Zygmunta Działyńskiego h. Ogończyk. Na przełomie XVII/XVIII w. była w posiadaniu rodziny Umińskich h. Cholewa, po których dziedziczył Michał Słubicki herbu Prus II poprzez związek małżeński z Rozalią Umińską zawarty w 1739 r. W 1830 r. Pieranie nabyła rodzina Lubowieckich. W 1836 r. wieś była w posiadaniu rodziny Preyss herbu Jastrzębiec. W 1772 r. w wyniku I rozbioru Polski Pieranie znalazło się w zaborze pruskim. W 1780 r. wieś liczyła 80 mieszkańców, następnie należała do Niemca Freytaga. Stąd powstała niemiecka nazwa wsi Freytagsheim. W latach 1807-1815 należała do Księstwa Warszawskiego. W 1815 r. przeszła ponownie pod panowanie Prus. W 1 połowie XIX w. we wsi wzniesiono dwór, z materiału uzyskanego z wież kościelnych, rozebranych w 1853 r. Część swojego życia spędził tutaj Jerzy Waldorff (Preyss h. Nabram), ur. 4 maja 1910 r. w Warszawie, zm. 29 grudnia 1999 r. Polski pisarz, publicysta, krytyk muzyczny i działacz społeczny, w XX-leciu międzywojennym luźno związany z obozem "młodokonserwatystów". Jego ojciec, Witold Preyss (zm. 1932 r.), był ziemianinem. Niedługo po urodzeniu się Jerzego, Preyssowie wyjechali do rodzinnej miejscowości Kościelna Wieś na Kujawach. Po sprzedaży majątku zamieszkali w małym dworku, w Rękawczynie w Wielkopolsce. Na przeł. XIX i XX w. Pieranie zostały rozparcelowane na majątki rentowe. Ich właścicielami stały się m.in. rodziny Roszaków, Borowiczów, Posadzych, Sajów, Meyerów i Zielińskich. Na podstawie traktatu wersalskiego z 28 czerwca 1919 r. część majątku przejął Skarb Państwa Polskiego. W okresie międzywojennym we wsi działało Kółko Rolnicze, założone w 1904 r. przez Adama Czekanowskiego z Sobiesierniów. W 1930 r. z inicjatywy Józefy Mlickiej powstało Kółko Włościanek, zajmujące się oświatą rolniczą i działalnością charytatywną. Kółko zorganizowało Zespół Przysposobienia Rolniczego, który m.in. wprowadzał uprawy doświadczalne. W 1933 r. Pieranie weszło w skład gminy obwodowej Dąbrowa Biskupia. W latach 1939-1945 wieś znajdowała się pod okupacją niemiecką. Po wyzwoleniu w 1945 r. dobra wraz z dworem przeszły na własność Skarbu Państwa Polskiego, a w budynku byłego pałacu utworzono mieszkania.

Opracowanie na podst. strony internetowej gminy Dąbrowa Biskupia i innych materiałów. Prawa autorskie do tekstu zastrzeżone!
Prawa do wykorzystywania rysunku dawnej właścicielki pałacu zastrzeżone!

Opis

Budynek wzniesiony na planie prostokąta. Składa się z dwóch zasadniczych brył, pięcioosiowej części parterowej z mezzaninem, nakrytej łagodnym dachem czterospadowym oraz części piętrowej nakrytej płaskim dachem krytym papą. Na skutek późniejszych remontów budynek utracił większość swoich cech stylowych.

Park

Pozostałości parku z XIX w. z nielicznymi okazami starodrzewu.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.