Grodno

Stan obecny

Zdewastowany, mieszkania.

Historia

Dwór z XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1386 r., kiedy istniał tu folwark należący do komturii toruńskiej. W 1444 r. wzmiankowany jest Jan von der Linde, któremu Konrad von Erlichshausen nadał prawa sądownicze. W XVI w. wieś była własnością szlachecką. W 1551 r. wymieniana jest Magdalena Konopacka, wdowa po Jerzym, wojewodzie pomorskim, do której należały również Pluskowęsy, Srebrniki oraz Mirakowo. W tamtych czasach wieś należała do parafii Dzierzno. W 1570 r. wzmiankowany jest tu Osieczkowski, w 1729 r. Czapscy. Od 1773 r. Grodno zostało włączone do majątku Mirakowo, rok później jego właścicielem został niejaki Pląskowski. a następnie Apolinary Działowski (1881 r.). Działowscy byli na pocz. XX w. fundatorami neobarokowego konfesjonału i ławy kolatorskiej z herbem Prawdzic w zwieńczeniu zaplecka, w kościele w Kiełbasinie. Ostatnim przedwojennym właścicielem majątku był Stanisław Działowski. Został zabity przez Niemców w obozie Sachsenhausen, gdzie zmarł w maju 1940 r. Po 2 wojnie światowej majątek rozparcelowano, a budynek dworu przebudowano, zamieniając go na mieszkania.

Opis

Parterowy dwór z mieszkalnym poddaszem i mieszkaniami w szczytach. Pięcioosiowy, z wejściem w osi środkowej, poprzedzonym schodami ujętymi murkami. Układ wnętrz dwutraktowy. Dach dwuspadowy kryty eternitem. Na skutek remontów i przebudowy pozbawiony cech stylowych.

Park

Pozostałości parku z 2 poł. XIX w. z zachowanym starodrzewem, przechodzące w naturalny las otaczający jezioro grodzieńskie.

Inne

Pozostałości ogrodzenia.
Na półwyspie pomnik z 1960 r. ku czci pomordowanych w czasie 2. wojny światowej żydowskich więźniarek obozu w Bocieniu i Szerokopasie (filii Stuthofu).
Relikty osiedla obronnego ludności kultury łużyckiej sprzed 2700 lat.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011