Skatalogowanych zabytków: 11365
Zarejestruj się
Miniatura Aleksandrów Kujawski
zdjęcie Marek Kujawa 2010
Miniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów KujawskiMiniatura Aleksandrów Kujawski

Zdjęcie archiwalne

Miniatura Aleksandrów Kujawski
Zdjęcie Joanna Kwoka

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Andrzej MMarek KujawaWaldemar PotulnyJoanna Kwoka

Aleksandrów Kujawski

Pałac Trojanowskich

Województwo:kujawsko-pomorskie
Powiat:aleksandrowski
Gmina:Aleksandrów Kujawski (miejska)
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:pałacowy, nr rej.: A/1222/1-2 z 16.10.1984

Stan obecny

Zespołu Szkół nr 1 - Centrum Kształcenia Praktycznego.

Historia

Pałac z 1900 r.
Początki osady Aleksandrów wiążą się z budową stacji granicznej i linii kolejowej warszawsko-bydgoskiej na ziemiach majątku Białe Błota (od nazwiska właściciela zwanego też Trojanowem) w odległości 2 km od granicznej rzeki Tążyny.
Rezydencja Trojanowskich powstała z inicjatywy hrabiego Władysława Trojanowskiego, z przeznaczeniem dla jego syna Edwarda. Zbudowano ją z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży folwarku Białe Błota,Towarzystwu Kolei Żelaznych pod budującą się linię kolejową i powstającą osadę Aleksandrów. Około 1900 r. w niedalekiej odległości od dworca kolejowego wzniesiony został okazały pałac.
W latach 1984-1991 przeprowadzono kapitalny remont pałacu. Obecnie mieszczą się w nim sale lekcyjne i biblioteka Zespołu Szkół nr 1, a salon pełni funkcję auli, w której odbywają się uroczystości szkolne.

Opis

Eklektyczny pałac, o przewadze elementów klasycyzujących, zwieńczony tarasami. Nawiązuje do typu budowli belwederowych. Zbudowany został na rzucie wydłużonego prostokąta na linii wschód-zachód, z fasadą od strony południowej. Ściany budowli posadowione są na wysokim, wyrównującym spadek terenu cokole, który obejmuje strefę suteren, pełniących funkcje gospodarcze. Pałac składa się z trzech segmentów, przy czym dwa boczne parterowe zwieńczone są tarasami, a piętrowy segment środkowy tworzy nieznaczny ryzalit. Elewacja frontowa jest siedmioosiowa: boczne segmenty dwuosiowe, środkowy trójosiowy z wejściem pośrodku. Wejście poprzedza portyk o czterech pseudokorynckich kolumnach wspierający balkon ozdobiony tralkową balustradą. Portyk na wysokim cokole ze schodami po obu stronach. Elewacja północna od strony polany ogrodowej również siedmioosiowa, w bocznych segmentach rozwiązana analogiczne jak w fasadzie. W elewacji zachodniej (od strony ulicy) drzwi wejściowe z półkolistym nadświetlem, poprzedzone trójstopniowymi schodami zewnętrznymi. W elewacji szczytowej po stronie wschodniej drzwi na taras. Dach osłonięty jest balustradową attyką. Okna na parterze zamknięte są półkolistym łukiem, na piętrze okna prostokątne. Pałac ma bardzo bogaty detal architektoniczny: ozdobne gzymsy, opaski, fryzy, balustrady, lizeny, pilastry, przy czym przeważają podziały horyzontalne, wyznaczone profilowanymi gzymsami: cokołowym, parapetowym, opaskowym i kosnolkowym koronującym segment środkowy. Układ wnętrz pałacu dwutraktowy, z salonem w części środkowej traktu frontowego i hallem z klatki schodowej w trakcie północnym. Kondygnacje połączone przez schody główne w hallu oraz żeliwne kręcone schody prowadzące do suteren.

Park

Park krajobrazowy z 1 poł. XIX w., który ok.1900 r. przekomponowano. Park ma powiązania widokowe z naturalnym krajobrazem. Założony został na bazie istniejącego tu wcześniej drzewostanu i form naturalnych - jarów i dawnej glinianki, pełniącej funkcje stawu. Wokół niej nasadzono drzewa: szpaler okazałych wierzb, alejkę grabową, świerki. Na cyplu stawu znajdują się ruiny kolistej budowli ogrodowej, będącej romantycznym akcentem krajobrazowego założenia. W części pn-zach. parku duży masyw drzew ze szpalerowym nasadzeniem od strony ulicy, otacza polanę z pomnikowym dębem, rozciągającą się przed północną elewacją pałacu. Po południowej stronie pałacu duże trawiaste polany, z pojedynczymi lub rozrzuconymi w niewielkich grupach drzewami o bogatym i zróżnicowanym składzie gatunkowym, przecięte aleją - zakończoną przed elewacją pałacu gazonem obsadzonym świerkami.
Na terenie parku rośnie 12 drzew uznanych za pomniki przyrody.

Inne

Brama z 4 ćw. XIX w.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Ten obiekt nie został jeszcze skomentowany.