Pałędzie Dolne

Stan obecny

Dwór nie istnieje, park prawdopodobnie jest własnością prywatną.

Historia

Dwór z XIX w.
Pierwsza wzmianka historyczna o wsi pochodzi z 1385 r., kiedy to arcybiskup gnieźnieński Bodzata przekazywał kościołowi w Niestronnie dziesięcinę z Palędzia Dolnego. W 1579 r. tutejsze dobra należały do Sebastiana Żydowskiego i Sebastiana Ciosnowskiego, W 1618 r. były własnością Gabryela Dobrosławskiego. Jednymi z kolejnych właścicieli byli Marcin i Franciszek Kościelscy, później Kalińscy, Walenty Kołudzki - podkomorzy inowrocławski i jego spadkobiercy, którzy sprzedali majątek Wysockim. Kolejnym właścicielem był Marcin Łakiński, jego spadkobiercy sprzedali dobra Korytowskim. W latach 1765-1793 r. znajdowały się one w posiadaniu Kazimierza Korytowskiego. Później przez kilkadziesiąt lat dobra należały do niemieckich właścicieli, zwały się już wówczas Steinfelde. W tym okresie wybudowano tu prawdopodobnie dwór. W 1873 r. wzmiankowane jest dominium obejmujące 384,61 mórg ziemi. Jednym z kolejnych posiadaczy Palędzia był Władysław Dziembowski, który w 1888 r. nabył majątek od szczecińskiego banku za 173 tys. marek. W 1897 r. majątek nabył na subhaście kapitan Chrzanowski z Kłecka za 165 tys. marek. Następnie był on w posiadaniu Mlickich, od których nabył go w 1906 r. Seweryn Węsierski. Po 1945 r. majątek został znacjonalizowany i przejęty przez Skarb Państwa Polskiego. Zaniedbany dwór ostatecznie rozebrano w latach 70-tych.

Opis

Niestety w dostępnych źródłach brak opisu i zdjęć nieistniejącego dworu.

Park

Park krajobrazowy z pocz. XX w. o pow. 1,35 ha, malowniczo położony na zboczu opadającym w kierunku jeziora Palędzkiego. Posiada powiązania widokowe z otaczającymi go lasami. Wśród cennego starodrzewu dominują drzewa liściaste, głównie olchy czarne i szare, topole czarne i szare, jesiony wyniosłe, klony zwyczajne oraz robinie akacjowe. Z nowszych nasadzeń spotkamy tu sosny czarne, świerki pospolite i srebrzyste oraz modrzewie europejskie.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011