Bogucin

Stan obecny

Własność prywatna.

Historia

Dwór z końca XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1253 r. Była wówczas jedną z 17 wsi okalających Poznań. W okresie staropolskim Bogucin nie występuje w popularnych źródłach historycznych. Prawdopodobnie dopiero w XIX w. powstał tu folwark, któremu Prusacy nadali nazwę Hammer. Funkcjonowała też spolszczona nazwa - Homry, ew. Humry. W 2. poł. XIX w. właścicielem był niejaki Wulkowski, który w 1874 r. sprzedał majątek J. Esmaanowi z Poznania za 20 tys. talarów. Ten z kolei sprzedał Wulkowskiemu swój dom przy ul. Jezuickiej za 36 tys. talarów. W 1880 r. miejscowość Hammer dzieliła się na gminę, 397-morgowy folwark i młyn. Składały się też na nią olędry Główno (Główna) oraz osada Darmosz. Było tu 7 domów, zamieszkałych przez 101 osób, w tym 80 katolików i 21 ewangelików; 13 analfabetów. W tym okresie musiał istnieć też dwór. Właścicielem folwarku był piekarz z Poznania - Chwałkowski - od którego niedługo później dobra nabyła firma Drwęski & Langner. Majątek był w wysokiej kulturze rolnej i posiadał miano dóbr rycerskich. W 1910 r. liczył już 1350 mórg, a nowym nabywcą został Franciszek Szarkowski. W 1911 r. ożenił się z Eweliną Kruszewską, z którą miał córkę Halinę. Wieś o polskiej nazwie Bogucin wymienia dopiero Księga Adresowa Polski z 1930 r., gdy liczyła ona 91 mieszkańców. Istniały tu wówczas trzy folwarki: Wojciecha Korytowskiego (100 ha), E. Michalskiego (87 ha) oraz Humry Stanisława Krokowskiego (188 ha). We wsi znajdował się młyn P. Korbiela. W latach 1939-45 nosiła ona nazwę Thorshammer.
Źródła:
Wikipedia
Teki Dworzaczka (Regesty)
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich...
Księga Adresowa Polski 1930
Wielka Genealogia Minakowskiego

Opis

Na chwilę obecną brak zdjęć i informacji dot. nieistniejącego albo przebudowanego dworu.

Park

Park z końca XIX w. o pow. ok. 2 ha, łączący się od północy z mieszanym lasem. Dawny folwark znajduje się w zachodniej części wsi. Jego układ przestrzenny został zakłócony przez zabudowę współczesną.

Inne

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011