Lublin - Pałac Wrońskich - Hussarów

Historia

Po zachodniej stronie dawnego traktu zamojskiego, w sąsiedztwie pałaców na Korcach i siedziby lubelskich biskupów, znajduje się zaniedbany dziś budynek mieszkalny, znany jako pałac Wrońskich – Hussarów. Został wniesiony prawdopodobnie w XVII wieku na stoku wzgórza Żmigród, na miejscu dawnego browaru należącego do Bartłomieja Helta. Założony na planie prostokąta, wyróżnia się spośród pozostałej zabudowy arkadowymi łukami wschodniej elewacji. Nieruchomość w kolejnych latach należała do rodziny Lubomirskich i Głuskich. Po pożarze w kwietniu 1803 organizowano tutaj przedstawienia teatralne, przeniesione ze spalonego nieopodal teatru przy ul. Królewskiej. Ówczesne gazety pisały wówczas, że pomieszczenia w pałacu były bardzo ciasne i niewygodne. W 1808 obiekt zakupił na licytacji Józef Wroński, przekazawszy później w spadku córce Mariannie i jej mężowi Józefowi Bentkowskiemu. Budynek był w posiadaniu tej rodziny stosunkowo niedługo, bowiem syn Bentowskich, Bonawentura, odsprzedał go Franciszkowi Hussarowi. Po jego śmierci w 1870 nieruchomość przeszła na własność wdowy Zuzanny z Szymańskich Hussarowej. Po jej śmierci w 1897 właścicielami została rodzina Kostków, która zaraz potem sprzedała budynek Wacławowi Paprockiemu, a ten przekazał go w spadku swoim dzieciom. Obecnie pałac jest kamienicą mieszkalną. Poprzez liczne przebudowy i adaptacje na lokale mieszkaniowe zatracił swą pierwotną szatę architektoniczną, podział i wystrój wnętrz.

Opracowała Aleksandra Szymula www.encyklopedialublina.pl

Park

Park przy pałacu z ogrodzeniem.