Warszawa - Pałac Sanguszków

Historia

Pałac Sanguszków – pałacyk znajdujący się przy ulicy Nowy Świat 51 w Warszawie. . Budowę pałacyku rozpoczęto około 1750. Powstał dla zamożnego kupca warszawskiego Krystiana Teycha W 1765 był już własnością kuchmistrza koronnego, księcia Adama Ponińskiego. W połowie lat 70. Adam Poniński, utracjusz i namiętny hazardzista, popadł jednak w ogromne kłopoty finansowe, a jego pałacyk za długi karciane przeszedł w ręce słynnego włoskiego gracza i spekulanta, byłego antreprenera królewskiego teatru publicznego, Carla Alessandra Tomatisa Tenże około 1784 odsprzedał pałacyk przy Nowym Świecie ostatniemu wojewodzie wołyńskiemu, księciu Hieronimowi Januszowi Sanguszce (1743–1812), który traktował go jako swój dom na czas pobytów w Warszawie. Po śmierci księcia Sanguszki budynek kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk. W połowie XIX wieku pałacyk stracił swój rezydencjonalny charakter i odtąd notowany był już jako zwykła kamienica. Książę Władysław Jabłonowski, wobec kłopotów finansowych, część budynku wynajmował lokatorom. W 1854, poza właścicielem i służbą, zamieszkiwało tam jeszcze kilka innych osób. W jakimś momencie przeprowadzono też renowację budynku, polegającą m.in. na wygładzeniu ścian elewacji, które – pozbawione ozdób rokokowych – bardzo zubożyły jego wygląd. W 1902 otwarto tam elegancką cukiernię Semadeniego pod nazwą „Café Louvre”, urządzoną w stylu Ludwika XVI: pełną luster i brązów, z elektrycznym oświetleniem dostarczanym przez własną elektrownię. Po jej bankructwie, w okresie międzywojennym mieścił się tu Bank Zachodni.Podczas powstania warszawskiego pałacyk został całkowicie zniszczony. W 1950 odbudowano go od podstaw .