Warszawa - Pałac Kossakowskich

Stan obecny

Kamienica czynszowa.

Historia

Pałac powstał na zamówienie Marianny i Izaaka Ollierów w 1784 roku, prawdopodobnie wg projektu Efraima Schrogera. Był to wówczas jednopiętrowy budynek o jedenastu osiach. Skrajne ryzality były podwyższone o belwederki, a środkowy ryzalit zwieńczenie był trójkątnym frontonem. Pałac ten był uważany za jedną z najpiękniejszych siedzib mieszczańskich. W 1849 roku pałac przebudowany wg projektu Henryka Marconiego, na zlecenie Władysława Pustowskiego, kolejnego właściciela. Dodano wtedy piętro, podwyższono belwederki. Elewacja frontonu zyskała kostium dojrzałego renesansu włoskiego. W 1853 roku pałac został sprzedany hrabinie Aleksandrze z Lavalów Kossakowskiej, która pięć lat później zleciła przebudowę wnętrz pałacu wg projektu Franciszka Lanciego. W latach dziewięćdziesiątych XIX w. w belwederze pałacu mieściła się pracownia Władysława Podkowińskiego, tam powstał słynny Szał Uniesień. W 1910 roku sprzedano i wyrąbano ogród pod budowę krytego lodowiska "Palais de Glace". Od tej pory pałac zatracił swój reprezentacyjny charakter i stał się typową kamienicą czynszową, zaś w 1930 roku został sprzedany przez spadkobierców Kossakowskich Warszawskiemu Towarzystwu Ubezpieczeń. W 1944 roku budynek został niemal doszczętnie zniszczony. W latach 1946-1949 trwała odbudowa, finansowana przez szwedzkie towarzystwo ASEA. Odbudowany skrzydło frontonu, pomijając oficyny boczne i stojący na wewnętrznym dziedzińcu gmach 'Palace de Glace'. W 1968 pałac przeszedł na własność Skarbu Państwa.

Opis

Klasycystyczny pałac z końca XVIII w. Zbudowany na planie prostokąta, posiada cztery kondygnacje naziemne. Fasadę wyróżniają skrajne pseudoryzality zwieńczone belwederkami. Korpus główny  i belwederki kryte są dachami czterospadowymi. Fasada jest jedenastoosiowa. Środkowy pseudoryzalit jest podkreślono przez cztery zrekonstruowane figury muz ustawione na wysokości drugiego piętra. Na fasadzie widoczne są wyraźne podziały poziome, wyznaczone przez wydatne, zdobione gzymsy. Podział pionowy jest zaznaczone poprzez niewielkie pilastry na wysokości pierwszego piętra. Parter posiada boniowanie, w ten sposób zaznaczone są również narożniki skrajnych ryzalitów.


tekst: Redaktor Druga Połowa 2011