Warszawa - Pałac Schlenkera

Stan obecny

Zajmowany jest obecnie przez Ambasadę Republiki Włoskiej.

Historia

Budowę pałacu Szlenkierów rozpoczęto w 1881 roku. Pałac był gotowy pod koniec 1883 roku. Ozdobny kartusz z tym właśnie rokiem widnieje do dziś na elewacji podwórzowej skrzydła frontowego. Po śmierci Karola Jana Szlenkiera w 1900 r. pałac pozostał w rękach wdowy i dzieci. O ich interesy dbała rada familijna, na której czele stanął z czasem Karol Stanisław Szlenkier – najmłodszy syn Karola Jana. Po I wojnie światowej pałac obciążony ogromną hipoteką stał się dla rodziny ciężarem, więc postanowiono go sprzedać. Zainteresowała się nim misja włoska.. Ostatecznie w 1922 r. Pałac Szlenkierów stał się siedzibą włoskiej misji dyplomatycznej. W czasie II wojny światowej pałac poważnie ucierpiał dwukrotnie: od bombardowań niemieckich we wrześniu 1939 r., a później w sierpniu 1944 r. podczas powstania warszawskiego. Poważnie ucierpiała jego elewacja. Nie został doszczętnie zniszczony przez Niemców przez osobliwy wzgląd na dawnego sojusznika (Włochy). Najbardziej ucierpiało skrzydło frontowe trafione kilkoma pociskami. Zniszczeniu uległa neorenesansowa dekoracja fasady oraz wnętrza od placu J. H. Dąbrowskiego; skrzydła boczne i oficyna poprzeczna zachowały się natomiast zupełnie dobrze. Dach był prawie całkowicie zerwany. Jeszcze podczas okupacji podjęto prace remontowe mające zapobiec zawaleniu się budynku. Wykonano je jednak niestarannie. 12 sierpnia 1945 roku Eugenio Reale objął funkcję pierwszego ambasadora Włoch w powojennej Polsce. Sporządził on wtedy raport dotyczący zniszczeń siedziby Ambasady (pałacu Szlenkierów). Oto co pisał: „Siedziba uległa częściowemu zniszczeniu i została doszczętnie splądrowana”. W pałacu mieszkały bezprawnie 24 rodziny. Zarząd miejski postanowił eksmitować tych „gości”. W maju 1946 roku w pałacu przebywało jeszcze jedenaście rodzin. Trzeciego kwietnia 1946 roku ambasada włoska wprowadziła się do pierwszych ośmiu odzyskanych pomieszczeń na kondygnacji wysokiego parteru z prawej strony budynku. We wrześniu rozpoczęła się dalsza odbudowa pałacu, a mianowicie starano się odzyskać trzy małe pokoje na półpiętrze, które miałyby powiększyć powierzchnię biura. Pierwszą część odbudowy zakończono w 1948 roku. Następny etap odbył się w latach 1958–1959.