Warszawa - Pałac Myślewicki

Stan obecny

Pałac Myślewicki, jeden z najważniejszych budynków Łazienek Królewskich, odzyskał dawny blask. Konserwatorom udało się odsłonić historyczne polichromie i przywrócić zabytkowi kolorystykę zgodną z jego autentycznym XVIII-wiecznym charakterem. Wnętrze obiektu zostało także wzbogacone o kopie antycznych rzeźb.
Każdy widzi, że Pałac Myślewicki ma inną elewację niż pozostałe obiekty Łazienek Królewskich. To wynik tego, że odkryliśmy oryginalne partie koloru z czasów jego budowy i w ten sposób powróciliśmy do zamysłu królewskich architektów - podkreśla Piotr Zambrzycki, Główny Konserwator Łazienek Królewskich.

Historia

Pałac (ul. Agrykoli 1) z lat 1775-79
Pałac znajdujący się w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Pałac wzniesiono na polecenie Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1774–1779,. Jego nazwa pochodzi od pobliskiej, nieistniejącej obecnie, wsi Myślewice.
Początkowo mieszkali w nim dworzanie królewscy, później przejął go książę Józef Poniatowski (w kartuszu nad wejściem znajdują się jego inicjały). W okresie międzywojennym zajmowany był przez komendanta Warszawy Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego, a potem wicepremiera Eugeniusza Kwiatkowskiego. Budynek przetrwał II wojnę światową. Po wojnie pałac Myślewicki pozostał budynkiem rządowym. W budynku mieściły się apartamenty gościnne Urzędu Rady Ministrów. Obiekt został przejęty przez Muzeum Łazienki Królewskie w 1980.


Pałac Myślewicki był też świadkiem ważnych międzynarodowych rozmów. W latach 1958-1970 był miejscem kilkudziesięciu spotkań przedstawicieli władz Chińskiej Republiki Ludowej i Stanów Zjednoczonych Ameryki. Prowadzone tu rozmowy były wówczas główną formą dialogu między obu państwami i przyczyniły się do budowy wzajemnego zaufania oraz zachowania pokoju.

Opis

Korpus główny o trzech kondygnacjach posiada biegnącą przez całą jego wysokość pośrodku niszę wejściową oraz ujęty jest w ćwierć koliste skrzydła. Fasadę zdobi ogromna muszla z rzeźbami Jakuba Monaldiego, przedstawiająca Zefira i Florę. Łagodne wygięcia dachów nawiązują do popularnych w tamtym czasie wzorów chińskich. Budynek zachował XVIII-wieczny wystrój malarski. W sieni i klatce schodowej są oryginalne polichromie, które wykonał Antoni Herliczka. W jadalni na parterze widoczne są – wykonane przez nadwornego malarza Stanisława Augusta, Jana Bogumiła Plerscha – weduty miast włoskich: widok zamku i mostu Świętego Anioła w Rzymie, widok papieskiej willi Piusa VI w Watykanie oraz dwa widoki placu Świętego Marka w Wenecji. W pokoju krajobrazowym ocalał zespół ośmiu rokokowych widoków z antycznymi ruinami na tle włoskiego krajobrazu, stworzonych przez Antoniego Herliczkę. W pałacu znajduje się jedna z dwóch ocalałych w Polsce XVIII-wiecznych łazienek (druga to łazienka Izabeli Lubomirskiej w pałacu w Wilanowie). Do dziś przetrwały stiuki, marmurowe wykończenia oraz plafon autorstwa Plerscha Zefir i Flora (jedyne takie malowidło artysty zachowane we wnętrzu pałacowym w Warszawie). Łazienka jest połączona sekretnymi schodami z sypialnią umiejscowioną piętro wyżej.