Kraków - Pałac Larischa

Historia

Obecnie Pałac Larischa jest własnością Wydziału Prawa i Administracji UJ.

Pierwotnie w tym miejscu stały trzy kamienice, które w 1790 roku nabył książę Massalski w celu wystawienia miejskiej rezydencji.

Jednakże pałac jeszcze wówczas nie powstał. Pełne scalenie wspomnianych domów nastąpiło w roku 1807 za sprawą nowego właściciela, którym został Szczepan Humbert.

Zajmująca narożnik ul. Brackiej i pl. Wszystkich Świętych budowla uzyskała wtedy formę jednorodnego piętrowego pałacu o barokowych cechach stylowych, z portalami ozdobionymi kolumnami, ozdobnymi obramieniami okien i wspaniałym wystrojem fasady i wnętrz reprezentacyjnych pierwszego piętra (Piano nobile).

Pałac nabył w 1833 roku baron Karol Larisch (1766 - 1858) i gruntownie przebudował go po pożarze w 1854 r., dołączając m.in. front od strony Placu Wszystkich Świętych. Baron Larisch był znany z działalności społecznej i dobroczynnej, m.in. w 1848 roku został współzałożycielem pierwszej w Krakowie szkoły rzemieślniczej.

Po remoncie przekazał budynek miastu, które urządziło w nim siedziby kilku instytucji kulturalno-oświatowych (m.in. Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych).

To właśnie w pałacu Larischa czasowo eksponowano zbiory Dąbskich z Wojnicza (obrazy, ryciny, monety, medale), które wraz z biblioteką zostały w roku 1845 przekazane w depozyt powstałemu wówczas w Krakowie Towarzystwu Przyjaciół Sztuk Pięknych.

Po ekspozycji w Krakowie, kolekcja przeniesiona została w roku 1903 do Rzeszowa.

W latach późniejszych w dawnej rezydencji mieściło się pierwsze krakowskie Seminarium Nauczycielskie i Szkoła Ćwiczeń.

Przez pewien czas właścicielką pałacu była także hr. Maria Potocka.

Obecny kształt budynek uzyskał po remoncie w 2. poł. XIX w.
Wtedy to też stał się on oficjalną siedzibą prezydentów Krakowa (był nią do II wojny światowej).
Po wojnie znajdowała się tu biblioteka i urząd stanu cywilnego.

wg wikipedii