Kraków - Pałac Zbaraskich (Potockich)

Historia

Pałac Zbaraskich (Potockich)

Mieści się w niej Instytut Goethego.

Pałac powstał w 1540, kiedy to połączono i przebudowano na magnacką rezydencję dwie sąsiednie gotyckie kamienice z XIV w. Właścicielami nowego pałacu była wówczas można rodzina Firlejów. W XVII w., gdy obiekt był w posiadaniu Zbaraskich, dokonano gruntownej jego przebudowy w celu nadania budynkowi modnych wówczas cech stylowych oraz przekształcenia go w reprezentacyjną rezydencję miejską magnackiego rodu.
Pracami budowlanymi kierował architekt flamandzki Henryk van Peene, który został sprowadzony do Polski przez Jerzego Zbaraskiego.
Powstał wtedy barokowy, dwukondygnacyjny, arkadowy dziedziniec z krużgankami oraz sień wjazdowa od strony Rynku Głównego.

Kolejna przebudowa rezydencji miała miejsce w latach 1778-1783 i dokonana została z polecenia ówczesnego właściciela, hr. Eliasza Wodzickiego. Architekt Ferdynand Nax nadał wtedy pałacowi cechy stylu wczesnoklasycystycznego.
W następnych dziesięcioleciach często zmieniali się jego właściciele.
Mieszkali w nim m.in. Wiśniowieccy, Jabłonowscy i Radziwiłłowie.
W końcu XIX w. budynek stał się własnością Potockich.
Z ich polecenia w latach 1896-1898 dokonano restauracji rezydencji, przekształcając wnętrza pomieszczeń na parterze oraz częściowo przebudowując dziedziniec wewnętrzny. Autorem tych zmian był architekt Karol Zaremba.

Dalsze prace prowadzono w pałacu jeszcze w latach 1910-1912.
Ich projektodawcami byli architekci Ludwik Wojtyczko i Kazimierz Wyczyński.
Założono wtedy nowe klatki schodowe i przebudowano wnętrza drugiego, mieszkalnego piętra.
Pierwsze piętro zachowało w dalszym ciągu charakter reprezentacyjny, podkreślony elementami dekoracyjnymi salonów.
Po II wojnie światowej pałac był odnawiany i zrekonstruowany.
Do naszych czasów zachowały się korynckie pilastry w elewacjach, kamienny portal i bogata dekoracja rzeźbiarska wieńcząca szczyt budowli (m.in. kartusze herbowe).

wg wikipedii

Opis

Pałac z XIV w.