Kraków - Pałac Wodzickich

Stan obecny

Po odrestaurowaniu pałac został przeznaczony na siedzibę Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich.

Historia

Wczesnoklasycystyczny pałac z bogato dekorowaną fasadą powstały około 1780 r. z połączenia dwóch kamienic i przebudowany na pałac przez starostę krakowskiego Przebedowskiego.
Pierwotny pałac, powstał ok. 1741 r. w wyniku połączenia i przebudowy dwóch sąsiadujących ze sobą gotyckich kamieniczek. Zachowały się z nich dwa portale z XV i XVI w. Wzniesiona wtedy budowla była rozłożona na planie prostokąta i ustawiona równolegle do ulicy. Po pożarze z 1781 roku został zakupiony przez Franciszka Wodzickiego i przebudowany zgodnie z projektem Jana Ferdynanda Naxa. Frontowa elewacja pałacu jest symetryczna, cechuje się siedmiopolowym. Na szczycie attyki znajduje się wielki kartusz z herbem rodu Wodzickich (Leliwa) otoczony rzeźbami (m.in. Diany). Dobrze zachowały się także wnętrza pierwszego piętra budynku, gdzie znajdują się oryginalne stiuki, polichromie, boazerie, intarsjowane posadzki i kominek.
W 1830 r. rezydencja należała do Stanisława Wodzickiego, prezesa Senatu Rządzącego Rzeczypospolitej Krakowskiej. Był on uważany za zwolennika polityki Metternicha i dlatego w grudniu owego roku przed pałacem zebrała się ogromna manifestacja ludności domagającej się ustąpienia Wodzickiego z zajmowanego stanowiska, co też niebawem nastąpiło. W 1848 r. manifestujące tłumy krakowian domagały się od urzędującego w pałacu komisarza Maurycego Deyma, naczelnika urzędu cyrkularnego Krakowa, aby uwolnił więźniów politycznych. Wydarzenie to upamiętnił Teofil Lenartowicz, który przedstawił na rysunku fasadę pałacu i tłum demonstrantów. Rezydencja przetrwała okres II wojny światowej. Podczas prac konserwatorskich prowadzonych po 1945 r. odkryto wspomnianą polichromię i belkowane renesansowe stropy.

Opis

Pałac z XV w.

Inne

tablica pamiątkowa na budynku Pałac Wodzickich

postać niezwykła, niezwykłego Rodu -
http://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Szeptycki
prowadzony jest proces beatyfikacyjny arcybiskupa metropolity lwowskiego, halickiego i biskupa kamienieckiego, Sługa Boży Kościoła katolickiego