Dunowo

Stan obecny

Budynek mieszkalny.

Historia

Pałac z XIX w.
W połowie XIX wieku w Dunowie były 34 budynki mieszkalne i tyle samo pomieszczeń gospodarczych (obory, stodoły) oraz szkoła podstawowa, w której uczyły się dzieci z tej miejscowości i ze Strzekęcina. Uczył tu nauczyciel, który był jednocześnie zarządcą w rejonowym urzędzie kościelnym. W tym samym czasie Dunowo liczyło 330 mieszkańców w 61 rodzinach. Właściciele ziem i dzierżawcy płacili ludziom tzw. dniówkę za pracę w gospodarstwie lub w pracach polowych. XIX wiek to również czas, w którym hodowano w Dunowie w sumie 18 koni, 30 krów, 140 owiec, 12 baranów, 20 świń oraz 16 prosiaków, natomiast drób hodowano tylko dla własnych potrzeb.

Opis

Dunowo - Thunow (dobra rycerskie) - wieś położona ok. 15 km od Koszalina. Od zachodu graniczy z rzeką Radew. Miejscowość znajduje się przy stacji kolejowej pomiędzy Białogardem a Koszalinem . Pierwsza wzmianka o wsi pojawiła się już na początku XIII w. Dunowo to wieś rolnicza. Istniejący pałac neoklasycystyczny z XIX wieku oraz zabudowania zespołu magazynowego i przetwórczego folwarku, świadczą o dawnym znaczeniu miejscowości, stanowiącą posiadłość oraz główną siedzibę rodu von Kamecke. Cenny pod względem krajobrazowym i przyrodniczym, zajmujący 3,5ha park dworski, który powstał na przełomie XVII i XIX wieku. Teren parku przedzielony jest przebiegającą przez wieś drogą na dwie części: południową - z pałacem i północną. Występuje w nim bogaty gatunkowo starodrzew iglasty i liściasty. Ten pierwszy reprezentowany jest przez cisy, świerki pospolite i kłujące odmiany srebrzystej. Z drzew liściastych dominują dęby, m.in. szypułkowy odmiany czerwonolistnej, jesiony, lipy i klony. Ciekawostką przyrodniczą są: kasztan jadalny i dęby szypułkowe odmiany stożkowej.

W niższych partiach parku spotkać możemy jaśminowce wonne, głogi jednoszyjkowe, śnieguliczki białe oraz masowo występującą konwalię majowa. W parku rosną drzewa pomnikowe: jesion wyniosły o obwodzie 347cm, dąb szypułkowy o obwodzie 365cm i klon zwyczajny o obwodzie 340cm. Na nieczynnym cmentarzu ewangelickim rośnie kolejny pomnik przyrody - dąb szypułkowy o obwodzie 320cm.
Informacje pochodzą ze strony: http://www.swieszyno.pl/strona/historia-gminy

Park

Park z XVIII w., bogaty drzewostanem - jawory, kasztany jadalne.