Skatalogowanych zabytków: 11364
Zarejestruj się
Miniatura Drogosze
M. E. Wojciechowscy
Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze Miniatura Drogosze

Użytkownicy współtworzący opis i dane obiektu

Marek KujawaMariusz Wrólewski

Drogosze

Dönhoffstädt

Województwo:warmińsko-mazurskie
Powiat:kętrzyński
Gmina:Barciany
Rodzaj obiektu:Pałac

Rejestr zabytków

Zespół:zabudowy stajni z poł. XIX w., nr rej.: 788 z 5.02.1968 i z 19.05.2005
Obiekt:pałac, nr rej.: 35 z 11.09.1949 i z 19.04.1990

Stan obecny

Właścicielem jest p. Romanowski.
Obiekt opuszczony, oficjalnie w remoncie.

Historia

Pałac z lat 1710-1714
Pierwsza wzmianka historyczna o wsi pochodzi z 1361 r., a jej właścicielem był Konrad von Wolsfdorf. Wieś lokowana w 1370 r. Wieś nazywała się wówczas Gross Wolfsdorf. Od XV w. majątkiem władali von Rautter i dla nich w latach 1596-1606 zbudowano renesansowy dwór. W 2 poł. XVII w. właścicielami zostali Donhoffowie, którzy w 1 poł. XVII w. przybyli do Prus z Inflant. Rezydencja Rautterów spłonęła od pioruna w 1690 r. i Bogislav Friedrich Donhoff podjął budowę nowego pałacu. Zmienił też nazwę miejscowości na Donhofstadt. Projekt rezydencji opracował John de Collas zapewne na kanwie koncepcji pałacu Fiedrichstein, autorstwa architekta francuskiego Jeana de Bodta. Był on hugenotem, który po ogłoszeniu edyktu nantejskiego musiał emigrować z Francji. Przez Holandię i Anglię trafił do Prus, gdzie został jednym z najbardziej znaczących architektów przełomu XVII i XVIII w. w Berlinie. Kolejni właściciele pałacu upiększali budowlę oraz pomnażali kolekcje dzieł sztuki. W 1. poł. XVIII w. zmieniono wystrój reprezentacyjnych wnętrz. Około 1766 r. przebudowano elewacje, zaś ok. 1785 r. powstał podjazd od dziedzińca - na miejscu wcześniejszych schodów. W 1816 r. w pojedynku zginął Stanisław, ostatni męski przedstawiciel drogoskiej linii Denhofów. Majątek odziedziczyła jego siostra, Angelika zu Dohna-Lauck, która w spadku przekazała go siostrzenicy, hrabinie Mariannie Stolberg-Wernigerode. W rękach tego rodu majątek pozostał aż do 1945 r. Drogosze były siedzibą majoratu, a w 1913 r. klucz majątków miał powierzchnię 5663 ha. Po 1945 r. w majątku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. Z bogatej kolekcji dzieł sztuki nie zostało nic. Niektóre obrazy i meble trafiły do Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, ale większość przepadła. Pałac w Drogoszach służył jako Ośrodek Szkolenia Kierowców w ramach kursów organizowanych przez Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego w Bęsi. Przed likwidacją PGR majątek Drogosze przekształcono na Zakład Rolny w ramach Przedsiębiorstwa Gospodarki Nasiennej z siedzibą w Korszach.

Opis

Pałac barokowy z elementami klasycystycznymi. Należał do trzech największych rezydencji w Prusach Wschodnich i jest największym pałacem na Mazurach. Jest to budynek dwukondygnacyjny na całej długości fasady z czetrokolumnowym portykiem w porządku jońskim z trójosiowym ryzalitem. Fasada pałacu ma wystawę północno-wschodnią, a parkowa południowo-zachodnią. W 1766 r. nastąpiła przebudowa elewacji, a ok. 1785 r. na miejsce schodów do reprezentacyjnego wejścia wykonano podjazd. W początkach XVIII w. zrealizowano wystrój wnętrz, które zmieniano jeszcze w późniejszym okresie. W lewym skrzydle pałacu od reprezentacyjnego wejścia znalazła się kaplica i ogród zimowy od strony parku. W prawym skrzydle pałacu znajdowały się apartamenty dla gości i teatr. W 1725 r. w lewym skrzydle pałacu oddano do użytku kaplicę pałacową. Ok. 1840 r. kaplica została poddana neogotyckiej przebudowie, a ok. 1889 r. dobudowano do niej aneks pełniący funkcję mauzoleum. Znalazły się tam tumby ostatnich drogoskich Denhofów - Stanisława Ottona Denhofa, i jego siostry, Angeliki zu Dohna, zmarłej w 1866 r. Znajdują się tu leżace postacie naturalnej wielkości wykute przez Edwarda Lürssena w białym marmurze. Ściany kaplicy zdobią epitafia członków rodziny Stolberg-Wernigerode. Jest to jedyna znana kaplica memoratywna w dawnych Prusach Wschodnich.

Park

Park krajobrazowy z XIX w. Zachowany jest tu cenny starodrzew, a teren zdobiony był elementami ogrodowej architektury oraz dwoma stawami. Niegdyś prowadzono tu hodowlę danieli. Przez zaniedbane założenie przepływa rzeczka Guber.

Inne

Kaplica, neogotycka z 1830 r.
Mauzoleum z ok. 1889 r.

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011

Komentarze

Aby skomentować obiekt, zaloguj się. Jeżeli nie masz jeszcze konta w serwisie, zarejestruj się.

Marek Kujawa11 lat i 11 miesięcy temu
Cytat z netu: "konserwatorzy zabytków w tym kraju wolą żeby zabytek był oryginalną ruiną niż został uratowany, ale z pominięciem niektórych procedur i przy użyciu nieautentycznych elementów". Szkoda...