Bielawy

Stan obecny

Własność prywatna

Historia

Dwór z pocz. XX w.
Do początku XIX w. folwark Bielawy wchodził w skład majątku Świerczyna. W 1846 r. we wsi były 4 dymy i 30 mieszkańców. W 1906 r. nabył go Walter von Scheele. Następnym właścicielem został w 1911 r. Fritz Oberfüschen, a w 1916 r. Gustaw Karol Weise. Ten był jeszcze w posiadaniu Bielaw w 1926 r. Praktycznie w całym okresie gospodarowania, od pocz. XX w., dobra pod jego zarządem liczyły 132 ha, w tym 129 ha ziem uprawnych; do urzędu skarbowego wykazywano 772 talary czystego dochodu gruntowego. Oprócz hodowli gospodarstwo specjalizowało się w reprodukcji uznanych nasion zbóż. Bielawy nie posiadały części wiejskiej; na miejscowość składał się wyłącznie obszar dworski, w którym w 1926 r. mieszkało 38 osób.
Karol Wiese ożeniony był z Pauliną Neumann, z którą mieli dwóch synów: Gustawa Adolfa i Hermana Juliusza. Majątek od Karola Wiese odkupił skarb państwa, który następnie sprzedał go, w 1927 r., majorowi Stefanowi Płochowskiemu. W latach 1939-45 wieś nosiła nazwę Gersdorff. Po wojnie na terenie dawnego folwarku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne, zlikwidowane ustawowo na pocz. lat 90. XX w. Dwór prawdopodobnie przeznaczony został na biura zakładu, a po likwidacji PGR-u na mieszkania.
Źródła:
Majątki Wielkopolskie Tom IV, Powiat Leszczyński, Magdalena Jarzewicz;
Dwory i pałace wiejskie w Wielkopolsce, Marcin Libicki;
Księga Adresowa Gospodarstw Rolnych Woj. Poznańskiego, 1926;
Mapster,
6633 @ Topographische Karte 1:25 000 (Meßtischblatt) cz. wschodnia (Ostdeutschland) /1870 - 1945/
- plik mapy: 3964_Poln_Wilke_1944.jpg
Geoportal;
Wszystkie prawa zastrzeżone!
Zdjęcie ze strony internetowej gminy Krzemieniewo, autor: Jarosław Wawrzyniak

Opis

Dwór eklektyczny, w stylu miejskiej willi. Wzniesiony pośrodku parku, na planie prostokąta w dłuższej osi północ-południe, podpiwniczony, fasadą skierowany na wschód, w zasadzie piętrowy z tym, że piętro jest zarazem dolną kondygnacją mansardy. Główne wejście znajduje się od strony południowej. Pośrodku fasady nieznaczny ryzalit z wgłębnym portykiem. Nad wejściem głównym tablice herbowe. Na bocznej ścianie skierowanej na zachód, od strony ogrodu, znajduje się taras poprzedzony schodami.

Park

Park krajobrazowy z 2. poł. XIX w. o pow. 1,1 ha. Założony na planie zbliżonym do prostokąta, w części południowo-wschodniej znajduje się niewielki staw. Starodrzew reprezentowany jest głównie przez jesiony, lipy i klony.

Inne

2 obory i stodoła z 2. poł. XIX w., przebudowane
Filary bramy wjazdowej od str. południowej

tekst: Marek polskiezabytki.pl 2011