Janowice Duże

Stan obecny

W okolicy Janowic Dużych w 1813 roku starły się wojska Pruskie i Francuskie, dlatego pałac znajduje się na szlaku Bitwy nad Kaczawą.Prawdopodobnie w pałacu stacjonowało dowództwo armii napoleońskiej , rozgromionej następnie w okolicy mostu na Nysie pod pobliskim Krajowem . Pałac remontowany był w XIX wieku oraz w drugiej połowie XX wieku- około roku 1961. Do niedawna pałac pełnił funkcje mieszkalne, a dziś stoi pusty i pozostaje mieć nadzieję, że w niedługim czasie znajdzie porządnego gospodarza.

Historia

O właścicielach wsi wiadomo, że w 1663 r. Heinrich v.Busewoy. sprzedał ją Christophowi v.Leuschner/Pfaumdorff, potem przeszła na ród v.Stiebitz. W 1706 r. kupił ją od Christopha i Silviusa Friedricha v.Kottulinsky Carl Christoph v.Warnsdorff, jako opiekun prawny Rebeki Elisabetrh v.Stiebitz z.d. v.Kottulinski i Hanusa Heinricha v.Kottulinsky/Schützendorf. Jeszcze w 1747 r.wymieniany był jako właściciel tej wsi (może jakiejś jej części), oraz Rosochatej i Jaskulina (Seiffersdorf, Mohnersdorf). Od Warnsdorffa wieś przeszła na v.Niesemeuschela, który sprzedał ją w 1721 r.
Pałac został prawdopodobnie rozbudowany ( ze starszego) wkrótce po 1721 r., a nad portalem wejściowym umieszczono podwójny,polichromowany herb fundatorów, którymi byli: Hans Siegmund v.Liedlau, właściciel Janowic Dużych (Klein Janowitz) i Dunina (Dohnau), deputowany
księstwa legnickiego oraz jego żona Barbara, baronówna v.Moravitzki z Branic (Branitz), koło Głubczyc. Wieś odziedziczył po swym ojcu Heinrichu Danielu v.Liedlau (*1641-?1721), który w 1720 r. otrzymał tytuł barona z predykatem "und Ellguth".Heinrich był człowiekiem wykształconym i obytym, w młodości podróżował po Daniii i Holandii, a po powrocie ożenił się w 1668 r. z Ursulą Magdaleną v.Hund (?1699) z Ruska (Rausse), k. Środy Śląskej - stąd w jego baronowskim herbie podwojony klejnot oraz herb żony. Heinrich miał czterech synów i trzy córki, z których przeżyli ojca tylko trzej synowie.Hans Siegmund miał nieznanego z imienia syna, zmarłego w dzieciństwie i dwie córki: Ursulę i Julianę.

Opis

Pałac z ok. XVIII w. Obszerna blokowa budowla kryta czterospadowym dachem. Z jednej strony, ściany zostały zabezpieczone przed usunięciem się gruntu ukośnymi przyporami. Budynek jest dwukondygnacyjny. Elewacja główna posiada pięć osi z których środkowa jest trójkondygnacyjną wieżą zakończoną owalnym okienkiem Ściany elewacji głównej posiadają delikatne dekoracje ramowe w tym z najwydatniejszym gzymsem między kondygnacyjnym. Pod względem stylowym janowicki pałac zdradza cechy przejściowe od baroku do klasycyzmu, jakie zaczęły występować w architekturze śląskiej około połowy XVIII w. Dowodem tego jest ukształtowanie elewacji frontowej podobnej do elewacji Ratusza w Legnicy z lat 1737-1741. Po obu stronach drogi dojazdowej do pałacu położone są dwa stawy połączone z sobą ciekiem wodnym /rowem/. Pałac otacza park, który w chwili obecnej pozbawiony jest starych alei, ścieżek i cennych drzew. Nie wykazując głębszych cech stylowych nie stanowi zabytku sztuki ogrodowej.

Park

Park z 1 ćw. XX w. na równi zaniedbany - co znajdujące się w nim stawy . Prawdopodobnie nie nadaje się do odtworzenia pierwotnego charakteru ...